Narodowe muzeum Eugene ' a Delacroix zajmuje mieszkanie, w którym artysta mieszkał w ostatnich latach swojego życia, i jego warsztat, znajdujący się w ogrodzie, przylegającym do domu. Artysta przeniósł się tu w 1867 roku, aby bez zakłóceń pracować nad malowane znajduje się w pobliżu kościoła Saint-Sulpice. Był ciężko chory i chciał zdążyć zakończyć pracę nad freskami.

Delacroix przeżył gwałtowną, pełną wydarzeń życie. Uważano, że był bękartów synem wyzwoleńcza ministra spraw zagranicznych Талейрана. Rodzice chłopca umierali wcześnie, w wieku szesnastu lat młody człowiek był zdany na siebie. Myśląc o swojej przyszłości, wybrał malarstwo i przez dziesięć lat osiągnął sławę w tej dziedzinie, wystawiając obraz "Rzeź na Chios". Po Lipcowego powstania 1830 roku napisał słynny "Wolność wiodąca lud" – obraz wywołała sensację, rząd kupiło ją, ale natychmiast nakazał usunąć z oczu publiczności. W Rosji płótno znane jako "Wolność na barykadach". Obecnie jest wystawiony w Luwrze.

Dalej były lata wędrówki po krajach Maghrebu. Po powrocie do Francji – oficjalne rozkazy dla Бурбонского i Pól pałaców, ogrodów tuileries. Ostatnie dwanaście lat życia Delacroix poświęcił w kościele Saint-Sulpice, gdzie stworzył w technice энкаустики ogromne murale "Walka Jakuba z aniołem", "Święty Michał, który atakuje demona" i "Wygnanie włamywacza Гелиодора ze świątyni w Jerozolimie". Delacroix bardzo zasmuciło, że prace te zostały praktycznie niezauważony.

Eugène Delacroix zmarł w 1863 roku w swoim domu. I mieszkanie i warsztat przeszedł w ręce prywatne. W 1929 roku dom zebrali się nieść, aby budować garaże. Komitet ratowania pomnika otwierali artyści Maurice Denis i Paul Синьяк. W wyniku studio Delacroix została uznana za zabytek kultury narodowej. Dziś można tu zobaczyć autentyczne sztalugi kreatora, dwa drewniane rysunkowych stolika, szkice, rysunki i ryciny, wąskie łóżko, na którym artysta spędził ostatnie godziny życia.

Miłośnicy twórczości artysty mogą także obejrzeć w ogrodzie Luksemburskim plastyczne i wyraziste pomnik Delacroix pracy rzeźbiarza Aimee-Juliusza Далу. Pomnik znajduje się tu w 1890 roku.