Бобруйская twierdza – pomnik architektury XIX wieku. 20 czerwca 1810 roku cesarz Aleksander 1 podpisał dekret o budowie twierdzy i zatwierdził jej plan. Ona zbudowana pod kierunkiem Carla Оппермана – niemca z pochodzenia, ale rosyjskiego przedmiot.

Świetnie opracowany plan twierdzy maksymalnie uwzględniał wszystkie cechy krajobrazu i nawet stare budynki. Tak, przy budowie użyto dawny kościół jezuitów.

Bobrujską twierdzy przyznano najważniejsze miejsce w obronie Imperium Rosyjskiego. Zakładano, że stanie się ona bazą dla gromadzenia wojsk, w przypadku ataku na granice Rosji z zachodu. Twierdza składała się z ośmiu bastionów, zmieścić się w 300 dział i ponad 4 tysięcy żołnierzy.

Twierdza budowali całym krajem. Budowlane materiały dostarczali wszystkie rosyjskie guberni. Tak, na wschodnich bramie twierdzy jest napis: "Z Kaukazu... dostarczona te rzeczy na ziemię białorusinów. Kwiecień, 27 dnia 1811 r."

Бобруйская twierdza została zbudowana pod koniec 1811 roku. Do początku wojny z Napoleonem była prawie w pełni gotowa. Twierdza nie uległa francuzom podczas wojny Ojczyźnianej 1812 roku. Budowa trwała i po zakończeniu wojny. W 1820 roku wybudowano Nagornoje wzmocnienie, nazwana tak na cześć cesarza Prus Fort Fryderyka Wilhelma.

Po grudniowego powstania, Бобруйская twierdza stała się казематом. Tutaj ссылали więźniów politycznych, w tym, dekabrystów, w tym byli W. Дивов, M. Бодиско, S. Tchórzy, W. Usposobienie.

W latach Ii Wojny światowej znajdował się tutaj największy obóz koncentracyjny. W nocy z 7 listopada 1941 roku rozstrzelano ponad 7 tysięcy jeńców wojennych.

Po wojnie zamek w ruinę. Na początku lat 50-tych postanowiono Бобруйскую zamek zburzyć, ale solidne ściany, zbudowane z dobrego kamienia, wytrzymały динамитные wybuchy.

W 2002 roku Бобруйская twierdza została wpisana w rejestr Państwowy lista historyczno-kulturowych wartości Republiki Białoruś. Obecnie trwa rekonstrukcja twierdzy.