Podstawa Tichwin Введенского klasztoru stało się na prawym brzegu Тихвинки, co stało się wydarzeniem, z powodu zbieżności z podstawą Święte-Wniebowzięcie nmp klasztoru zgodnie z rozporządzeniem w 1560 roku przez cara Iwana Groźnego. Słynny Введенский klasztor otaczały mury wykonane z drewna, budowa których zostały przeprowadzone pod kierunkiem F. D. Сыркова – znanego i utalentowanego staroruskiego sukces.

Według starej legendy, zjawisko ikony Tichwin matki Bożej na brzegu rzeki Тихвинка, płynące na terenie Nowogrodu guberni, wydarzyło się w tym miejscu w roku 1383. Dlatego postanowiono wybudować w miejscu świętym Введенский klasztor, który miał związek z Dużą Założenie klasztoru. W swoim czasie oba klasztoru prowadzili rodzice chrzestni ruchy wspólnie, co działo się w dniach świątynnych wakacji, jeszcze w czwartki w tygodniu wielkanocnym. Rodzicami chrzestnymi ruchy koniecznie towarzyszyły obecnością Tichwin ikony matki Bożej. Głównym proboszczem Wniebowzięcie nmp klasztoru był rektor Tichwin klasztoru. Wiadomo, że święta zakrystia Введенского klasztoru w 17 wieku znajdowała się na zachowaniu Wniebowzięcia nmp w klasztorze.

Historia klasztoru sprawiło, że w 1590 roku w nim zamieszkała инокиня o imieniu Daria, która była czwartą żoną Iwana Groźnego. Jej prawdziwe imię – Колотовская Anna a. kotin. Będąc w niemowlęctwie, to prędzej осиротела i spędziła dziecięce i młodzieńcze lata na dworze księcia Курбского, skąd następnie została przekazana do małżeństwa. Jak tylko książę stał się w łaski u króla, Anna a. kotin również była potrzebna królowi, a on jej wysłał do klasztoru. Tutaj Daria w pełni pogodzić się ze swoim losem i pracowała na rzecz klasztoru, biorąc aktywny udział w procesie odzyskiwania po najazdu szwedów.

Od 1613 roku w klasztorze znajdował się obóz wojskowy pod dowództwem S. W. Прозоровского, a po zdobyciu go przez szwedów nieprzyjaciel zbudował tu schronienie. Jesienią od 14 do 17 września 1613 roku szwedzi stali się gwałtownie wycofywać i przeszli do ucieczki, przy tym doszczętnie spalony klasztor. Matka przełożona Daria była w tym czasie na czele wszystkich zakonnic, które zagnieździły się w lesie od szwedów, пережидая w ziemiankach. Jakiś czas później, został podpisany Столбовской umowy i Введенский klasztor ponownie ożywił. Po śmierci Daria została pochowana w strefie lokalizacji klasztoru.

Niektóre informacje mówią o tym, że kamienna katedra w mieszkaniu został wzniesiony na początku 17 wieku, zaraz po Trudnych czasach. Od 1645 r. po nim pojawiły się приделы Cyryla Белозерского i Mikołaja. Również przy katedrze pojawiła się одностолпная kamienna refektarz i двуглавая двухапсидная ciepła kościół, konsekrowany w czci Narodzenia Najświętszej maryi Panny i wyposażona приделом Jana Nowogrodu. Wiadomo, że w 1676, a także 1685 i 1704 roku świątynia przebudowywany po pożarach.

Według najnowszych danych, Введенский klasztor był bardzo bogaty jak na tamte czasy. Na początku 19 wieku, gdy zakonnica Sierpniu Введенский klasztor został gruntownie odnowiony, a przy tym powstała wspólna sala refektarz i znacznie rozszerzony terytorialna teren klasztoru, bo przylegający teren bagnisty była odwodniona. Również został zbudowany płot z kilkoma kanciaste wieże, настоятельские i келейные obudowy. Szczególnie piękna była dzwonnica, zaopatrzony Świętymi wrotami. Dzwonnica w kolejce четырехъярусной, na górnej kondygnacji której mieściły się cztery ogromne dzwony i pięć małych. W wewnętrznej części dzwonnicy został zbudowany kościół, który został konsekrowany w imię św Katarzyny. Architekt tego projektu wystąpił.I. Charlemagne. Od 1882 roku Введенский katedra została gruntownie wyremontowana, co dało mu niezwykłą luksusowy wystrój, wykonane w rdzennie rosyjskim stylu w 17 wieku.

W okresie od 1924 do 1926 klasztor został zamknięty, a w jego budynku umieścili kolonię dla dzieci. W 1998 roku obok zniszczony klasztor został zbudowany kultu krzyża, a w 2006 roku odbywały modlitw w przywróconym Ekaterininskoy kościoła. Teraz jest tworzenie nowej wspólnoty zakonnej.