Kościół Notre-Dame-de-Bon Voyage (matki Bożej Dobrej Drogi) znajduje się w centrum Cannes – po drugiej stronie ulicy od Pałacu festiwalowego. Co prawda nie na bulwarze la Croisette, a nieco dalej, dlatego wielu turystów mijają. A tymczasem kościół stoi w punktu najjaśniejszego wydarzenia europejskiej historii z początku XIX wieku – tryumfalnego marszu Napoleona do Paryża, gdzie rozpoczął się jego ostatni start, słynne "sto dni".

W tym miejscu w XVI wieku w celu obrony miasta przed zarazą zbudowali kaplicę. Ona nazywała to Notre-Dame-des-Sables (matki Bożej z Piasków, z tego względu, że obok były wydmy), Notre-Dame-du-Bor-de-Mer (matki Bożej Morskiego Brzegu), Notre-Dame-de-Bon-Pory (matki Bożej Dobrej Portu). Nic wokół nie było: rybackie chaty u wydm.

Ale to właśnie tutaj, pod murami wiejskiej kaplicy, w piaskach, rozbił obóz, rozpalił ogniska i spędził noc z 1 na 2 marca 1815 roku Napoleon uciekł z wygnania na Elbie. Z oddziałem w tysiąc z hakiem człowiek wyruszył w sąsiedniej zatoce Juan, ledwo przejezdna, paleniskiem drodze wzdłuż morza dotarł do Cannes i mieści się tutaj бивуаком. Naukowcy очерчивают przykładowe granice obozu: od północy i wschodu – tam, gdzie teraz leżą na ulicy rue d ' Antibes i Бельж. Z dużą dozą pewności przypuszczać, że namiot Napoleona stała na miejscu obecnego domu nr 15 przy ulicy Бельж. Żołnierze завернулись w koce i spali na piasku, odświeżony chlebem i smażonymi na stosie mięsem (produkty реквизировал dla nich lokalnych piekarzy i rzeźników ówczesny burmistrz Augustyn Kule – Cannes stał się pierwszym miastem, перешедшим na stronę Napoleona, bez żadnego oporu).

Rano cesarz wycofał się z miejsca i udał się do Paryża przez Gras, Castellane, Систерон, Grenoble, Lyon. Tak od małej каннской kaplicy rozpoczęła się słynna "droga Napoleona" (obecnie na nim przebiega trasa N 85).

O tym wszystkim mówi tablica pamiątkowa na ścianie kościoła Notre-Dame-de-Bon Voyage, że jest skierowana do pobliskiej ulicy z неслучайным nazwie Biwak Napoleon. Może i poświęcenie kościoła matki Bożej Dobrej Drogi też nie jest przypadkiem. (Zwykle jest to spowodowane tym, że miejscowi rybacy modlili się tutaj przed wyjściem w morze.)

Kościół został zbudowany w 1879 roku według projektu festiwalu architekta Laurent Вьяне na miejscu dawnej kaplicy, gdy ta przestała pomieścić wiernych. Potężna budowla z szarego kamienia w stylu neoromańskim w rzeczywistości nie koniec: z powodu braku pieniędzy i nie zostały zbudowane полагавшиеся według projektu dzwonnica i jeszcze dwie wieże. Ale i bez nich kościół wygląda bardzo imponująco i harmonijnie. Wewnątrz warto zwrócić uwagę na imponujące witraże w трансепте, przedstawiające побиение kamieniami świętego Stefana i masakrę w Леринском klasztorze (saraceni zabijają mnichów). A witraże w chórze – nowoczesna praca, zamieniali te, które zostały zniszczone podczas lądowania aliantów w sierpniu 1944 r.

Nowy kościół też była miejscem ważnych wydarzeń: tu w 1882 roku, zwieńczony hrabiego Artura de Вогюэ, a w 1931 отпевали Emmanuela Orleanu, księcia Вандомского.