Narodowe muzeum sztuki Republiki Białoruś – jeden z najciekawszych muzeów Białorusi, muzeum z dramatycznym losem. Początek kolekcji muzeum, które odbyło się w 1939 roku, kiedy to zakończył się polski okres w historii Zachodniej Białorusi, zostało włączone do ZSRR. 24 stycznia 1939 roku zostało wydane specjalne decyzja Rady Komisarzy Ludowych BSRR o utworzeniu w Mińsku Państwowej galerii sztuki. Pod ekspozycję postanowiono wyróżnić piętnaście sal w Wyższej Komunistycznej Szkoły Rolniczej.

Dzięki bezinteresownego staraniom pierwszego dyrektora galerii Mikołaja Прокопьевича Михолапа zostały zapisane bezcenne dzieła sztuki i przedmioty kultu z разграбленных bolszewikami szlachty dworów, prawosławnych i katolickich świątyń.

Tutaj, pod ochroną galerii w ciągu kilku przedwojennych miesiącach zostały zebrane prawdziwe skarby. Wszystkim było 2711 unikalnych eksponatów. Przed rozpoczęciem wojny muzeum przygotowuje się do ewakuacji, cała kolekcja została opisana i zapakowany i... zniknęła. Najprawdopodobniej, dzieła sztuki zostały wywiezione przez hitlerowskich okupantów. Niestety, do tej pory eksponaty kolekcji galerii nie znaleziono.

W 1944 roku dyrektorem muzeum staje Heleny Васильевны Аладовой, która rozpoczęła zbieranie kolekcji praktycznie od zera. Rozporządzenie w galerii oddali zaledwie cztery pokoje w Domu Związków zawodowych na ulicy Wolności i tych, na początku wydawały się puste. Rozpoczęła się żmudna, ciężka praca, ale dzięki entuzjazm zespołu, który zebrał się wokół Аладовой, muzeum dosłownie powstał z popiołów. Zdewastowana wojną kraj znajdował środki, aby kupić bezcenne skarby narodowe ze zbiorów prywatnych. Tak, zostały zakupione obrazy B. Кустодиева, W. Polenowa, briułłowa i I. Lewitana.

Niesamowity optymizm E. W. Аладовой przedstawia się zawsze. Tak, w mieście, leżącym w gruzach, Elena V. osiągnęła pozwolenia na budowę ogromnego wspaniałego budynku Galerii Sztuki. W tym momencie cała kolekcja liczyła zaledwie 317 dzieł. Za projekt nowego muzeum podjął się młody architekt Michał Iwanowicz Kormoranów. Dzięki jego staraniom na ulicy Lenina w ciągu ośmiu lat został wzniesiony prawdziwy pałac – świątynia sztuki z ogromnym fasadą i trójkątnym frontonem, wewnątrz którego roztacza się uroczysta marmurowa kolumnada.

W 1993 roku muzeum została zmieniona. Teraz to się nazywa Krajowym artystycznym muzeum Republiki Białoruś.