Państwowy teatr dramatyczny miasta Workuta został utworzony w 1943 roku. Teatr ma wyjątkową historię swojego rozwoju, ponieważ został on stworzony w obozie, przeznaczonym dla więźniów politycznych, w latach Wielkiej wojny Ojczyźnianej, na rok przed tym, gdy Workuta stał się nazywać miastem. Wcześniej Workuta była tylko najpiękniejszą wieś, którego większość stanowili więźniowie i арестанты. To właśnie w tym miejscu pod koniec lat 1930-tych stało się budowa jednego z największych obozów Gułagu pod nazwą "Workutłag".

Wśród obozowych więźniów było dość duża ilość profesjonalnych muzyków, śpiewaków, aktorów, literatów i artystów. Jednym z szanowanych ludzi był Мордвинов Borysie Arkadiewiczu – Zasłużony artysta Republiki Komi, a także w przeszłości główny reżyser teatru bolszoj w Moskwie i profesor konserwatorium Moskiewskiego. Мордвинов był reżyserem-autorem opery "Życie króla" lub bardziej znany jako "Iwan Сусанин". Początkowo ten człowiek, jak wszyscy inni więźniowie, odnoszące się do twórczych i naukowych pracowników, pracował na stanowisku doker w porcie, drobnym pracy na dużym magazynie i дневальным.

Wkrótce największa część profesjonalnych działaczy teatralnych мотивировала go na stworzenie unikalnego obozowego teatru. Wiadomo, że w tym czasie już zaczęła się Wielka wojna ojczyźniana, więc wszystkie siły zostały rzucone na front, w wyniku czego stworzenie własnego teatru poszło na drugi plan. Ale zainteresowanie tej sprawie wykazali się sami cywilnych, a także rodziny strażników – tak pomysł utworzenia teatru znowu odżyła, bo sam szef Воркутстроя - Malcew Michał Milicji – osobiście, okazał się w rzeczywistości kształtowania profesjonalnego teatru muzycznego dramatu. Jak tylko zezwolenie na tworzenie teatru dano, od razu rozpoczęła się praca nad wcielenia. Jako miejsce do prób i spektakli został wybrany lokalny klub lub Dom kultury górników.

1 października 1943 roku odbyło się długo oczekiwane otwarcie воркутинского teatru wyznaczając operetki pod nazwą "Silva" autora Imre Kalman. W przyszłości operetka "przeżyła" ponad stu produkcjach, niż na zawsze pozostawiła ślad w życiu teatru. Stworzony przez teatr stał się drugim życiem dla więźniów, bo nawet w warunkach znalezienia kreatywnych ludzie mogli się wykazać, że przyniosło wiele radości wdzięczny widzów. Teatr dramatu był wyjątkowym zjawiskiem, bo na scenie spotkali się nie tylko sami więźniowie, ale również i ich strażnicy.

Co do pierwszych przedstawień, wśród nich można wymienić: operetki "Księżniczka cyrku" i "Marica", opery "Faust", "cyrulik sewilski", "Eugeniusz Oniegin", tragedia "Maria Stuart" Schillera F., gra Ostrowski A.: "Las", "Бесприданница", "Szczęście", "Bez winy niewinni" i wiele innych znanych dzieł.

Первооткрывателями teatru stały się artyści: Рутковская K. Michajłowa E., Glebowa H.I., Сеплярская A., a także basowy piosenkarz Дейнека B. – solista Wszechzwiązkowego radio, baryton Рутковский T. I. – solista Kirov teatru. Wśród profesjonalnych aktorów warto zauważyć Borysa Kozina, Головина Valeria, Ishchenko W. M., akompaniatora Стоянко A. K., балетмейстера Klub-Belova A. M., choreografa, Жильцова R., pianisty Добромысова E., wiolonczelisty Prasa A., kompozytora i dyrygenta Микошко Vv

W roku zakończenia Ii wojny światowej teatr odwiedziła Токарская Walentynki – gwiazda musicalu Moskiewskiego satyrycznej teatru, która później trafiła do niewoli. Trafiając do obozu dla więźniów, poznała przyszłego męża Каплером A. Ja.

Prawdziwym inspiratorem Воркутинского teatru dramatycznego był Мордвинов B. A., który jest dyrektorem artystycznym i jednym z reżyserem-autorem. Мордвинова zwolniony w 1946 roku, ale z jego odejściem napływ w obozowego teatru tylko wzrosła. W okresie Wielkiej wojny Ojczyźnianej widzom zaprezentowano ponad sześćset koncertów i spektakli rocznie, przy czym w 1948 roku teatralna trupa liczyła ponad 150 uczestników.

W 1950 roku GUŁAG rozwiązały, a teatr stał się naprawdę dramatyczna. Obecnie jest to profesjonalny teatr, repertuar wynosi sztuki współczesnych autorów i światowa драматургическая klasyka.