Klasztor benedyktynów w Mogilno – zespół klasztorny, zbudowany w xi wieku przez Kazimierza I. obecnie służy jako kościół parafii Świętego Jana Apostoła. W styczniu 2014 roku klasztor odszedł klasztorną zakonu kapucynów.

Benedyktyni przybyli w Mogilno w drugiej połowie xi wieku z nadrenii. Dwadzieścia trzy wsie w pobliżu Mogilno zaangażowano w życiu gospodarczym i społecznym klasztoru. Budowa kościoła i budynków klasztornych zaczęło się od razu po przybyciu zakonników. Wzgórze, na którym został zbudowany klasztor, otoczony był kamiennym murem. W xv wieku klasztor został przebudowany w stylu gotyckim.

W kolejnych wiekach klasztor utracił swoje wpływy polityczne, sytuację finansową stało się trudne, budynki stopniowo popadał w ruinę. I dopiero w xviii wieku benedyktyni stały się ponownie rozwijać. W 1760 roku zespół klasztorny został przebudowany w barokowym stylu.

W 1773 roku, po podziale Polski, Mogilno znajdował się pod panowaniem Prus. Nowy rząd ściśle monitorował działalność klasztoru, a w 1833 roku klasztor został całkowicie zamknięty. Po 1880 r. w budynku mieścił się szpital, kościół nadal pracowała. W latach ii wojny światowej na terenie klasztoru został otwarty obóz jeńców wojennych, więzienie dla kobiet żydowskich i szpital.

Obecnie szczególne zainteresowanie w klasztorze jest kościół Św Jana Ewangelisty. Jest to barokowa świątynia z atrium, w stylu neobarokowym, zbudowany w 1913 roku. Wnętrze klasztoru i kościoła pochodzi z okresu przebudowy w xviii wieku. Ołtarz główny wykonany jest w stylu rokoko, zdobi go obraz z xvii wieku. Organ znajduje się w chórze, pochodzi z pierwszej połowy xvii wieku. W kościele znajduje się podziemny grobowiec – jeden z najlepiej zachowanych grobowców na terenie Polski.