Mimo, że oficjalnie Prevlaka jest właśnie wyspą, w rzeczywistości, jest to półwysep, bo między nim a przeciwległym brzegu - tylko niewielki pas ziemi, który tylko w silny przypływ pokryte wodą. Wyspą Kwiatów nazywają go za to, że tu w obfitości kwitnie liczna czarnomorska roślinność. Wyspa znana jest z tego, że w dawnych czasach na jego terenie znajdował się klasztor Świętego Michała Archanioła.

Jest Prevlaka w Тиватском zatoce. Obok jest tam lotnisko, do którego prowadzi autostrada przez specjalnie przebudowany most. Wyspa ma małe wymiary: 300x200 m.

Kiedyś słusznie nosił nazwę Wyspy Kwiatów - tu произрастало duża ilość drzew, roślin i kwiatów, gajów oliwnych, ale wszystko się zmieniło, gdy w czasach socjalistycznej Jugosławii go zrobili zamknięty ośrodek dla wojskowych, później trochę lewo od samego siebie kwitnienia. W okresie wojny i rozpadu kraju tu przybywali uchodźcy z Bośni, które zniszczyły dużą część ogrodów. Ale piękna plaża na wyspie zachowały, i w cieniu wielu kwitnących roślin można ukryć się przed испепеляющего słońca.

Drugą atrakcją tego miejsca są pozostałości dawnego klasztoru, który kiedyś był rezydencją metropolity. Pierwszym klasztorem na wyspie, zbudowany w 6 wieku, jest Михольска Prevlaka, a z 13 wieku, w czasach, gdy swój rozkwit przeżywało państwo Zeta, była tu rezydencja prawosławnego metropolity. Зетская diecezja mieściła się w klasztorze Świętego Michała Archanioła do połowy 15 wieku, podczas gdy na wyspie nie doszło do tragedii.

Wenecjanie postanowili zniszczyć klasztor prawosławny. U nich był swój człowiek, który dostarczał do klasztoru żywności, w wyniku, podczas uroczystości odpustowej uroczystości wszyscy mieszkańcy klasztoru były zatrute. A do tego aby przestępstwo nie zostało rozwiązane, ogłoszono o epidemii dżumy, i stary klasztor zniszczyli.

W 19 wieku odbudową klasztoru Michała Archanioła zajmowała się hrabina Katarzyna Властелинович, pod jej kierownictwem na wyspie został zbudowany Troicki świątyni, i dziś nie można czcić relikwie 70-ciu превлакских zamordowanych braci męczenników.

Po śmierci hrabiny przywrócenie świątyni zamarła, i dopiero niedawno odnowiony pokój z zwanymi komórkami i mały kościół. Na dzień dzisiejszy w klasztorze mieszkają trzy mnicha.