Белокаменная bazylika Notre-Dame-de-la-Garde jak unosi się nad Marsylią – świątynia ta znajduje się na szczycie wzgórza o wysokości około 150 metrów. Na dzwonnicy – najwyższym budowie w zespole świątyni znajduje się złocony posąg matki Bożej z dzieciątkiem. Maryja czczona марсельцами jak niebiańska patronki miasta.

Wcześniej na miejscu świątyni stała дозорная wieża, tak jak ze szczytu wzgórza dobrze policjanci okolicy miasta, a sama wieża była dobrze widoczna morskiego, nadaje się do Marcelowi.

Budowa pierwszego kościoła na wzgórzu zaczęło się w 1214 roku, inicjatorem zakładki kościoła wystąpił miejscowy ksiądz. Po jego śmierci kościół staje się częścią małego klasztoru, a w XV wieku wzniesiono nowy budynek świątyni.

W pierwszej połowie XVI wieku na polecenie króla Franciszka I w Marsylii zostały zbudowane dwie twierdzy – fort na wyspie If (później opisany przez Aleksandra Dumasa, w jednym ze swoich powieści) i zamek na wzgórzu, w skład której weszła i kościół matki Bożej opiekunowie.

W końcu XVIII wieku kościół został łupione, a zamek stał się więzieniem dla wielu znanych więźniów, wśród których znaleźli się książę Orleański i księżna Luiza de Bourbonne. Świątynia została zwrócona kościoła Katolickiego dopiero na początku XIX wieku, w połowie wieku rozpoczęły się prace przy jego renowacji. W 1864 r. kościół został konsekrowany, jednak proces naprawy trwał do końca XIX wieku.

W bazylice można obejrzeć skromnie ubraną krypty (dolny kościół) i eleganckie, z jasnym i bogatą dekoracją górny kościół. Górny kościół zdobią mozaiki z obrazem Wniebowzięcia matki Bożej i inne mozaiki ścienne, kolorowe fragmenty, dla których zostały przywiezione z Wenecji, kolumny z czerwonego i białego marmuru, również wykonany z białego marmuru ołtarz główny.

W dolnym kościele przechowywane są dwie rzeźby z marmuru, utworzone w XIX wieku – jest to obraz biskupa Marsylii de Мазено i papieża Piusa IX. Za głównym ołtarzem można zobaczyć pomnika Marii panny z XVIII wieku. W świątyni znajdują się także tablice z modlitwami wdzięczności za zbawienie, które zostawiały żeglarze, którzy przeżyli w zatopionych statków.