Katedra Świętego Pawła w XVII wieku został zbudowany chrześcijanami, изгнанными z Japonii, i w zakonie jezuitów. W tym czasie katedra ten był największym ze wszystkich chrześcijańskich świątyń w Azji. Pomnikiem historii kolizji, łączenia i przenikania do siebie tak różnych i odmiennych kultur, jak wschodnia i zachodnia, w okresie kolonizacji Portugalskiej krajów Azji stały się ruiny tego, w swoim czasie, największego i najlepszego słownika katedry. I dziś w Makau te ruiny są jedną z głównych atrakcji.

Ten majestatyczny kościół z pompatyczne schodami i szlachetnym elewacji zachował się najlepiej ze wszystkich innych zabytków odnoszących się do epoki katolicyzmu w Azji. Cudownie piękne i fascynujące tragiczna w jego zakres panorama na fasadzie bazyliki Świętego Pawła otwiera młyn z twierdzy.

W połowie XIX wieku, katedra razem z uczelni, zbudowany w 1594 roku w sąsiedztwie, zniszczył pożar. Nienaruszone pozostały tylko schody, idącą do ściany z pustymi otworami zamiast okien, elewacja południowa, które są systematycznie remontowane.

Poprzedni wygląd katedry nie stały się odzyskać. Ocalały po pożarze fasada włoski mistrz Carlo Spinola ozdobił wyszukanymi rzeźbami utworami. Dla przyszłych pokoleń zachowali i przeżył cudem krypta z grobowami, i nawa, który teraz służy jako muzeum, opowiadającym o неисполненных planach odtworzenie całego katedry z jego bogatą historią.

Początkowo do świątyni prowadziły trzy wejścia z kolumnami. Na samym świątyni zostały umieszczone obraz Najświętszej Maryi panny i Jezusa Chrystusa, na trzecim i czwartym poziomach, odpowiednio. Do górnej piętrze katedry prowadzi galeria, rozpisana obrazami świętych i aniołów.

Zgodnie z tradycją architektoniczną kultury tego czasu katedra Świętego Pawła został zbudowany z drewna, a następnie jasno i bogato zdobione. Rzeźbiony kamień na elewacji został wykonany lokalnymi i japońskimi mistrzami. W narodowym muzeum miasta są przechowywane fragmenty kamiennych rzeźb z katedry.

Ruiny katedry Świętego Pawła – świątyni, która jest architektonicznym świadectwem przenikania chrześcijaństwa w Chinach, włączone do listy Światowego dziedzictwa UNESCO w 2005 r.