Ruiny antycznego miasta Pergamon, niegdyś legendarnej stolicy Пергамского królestwa, leżą w odległości 1, 5 km od współczesnego tureckiego miasta Бергам, że znajduje się w prowincji Izmir. Według nieco greka mitów miasto zostało założone synem Андромахи i Helena (brat Hektora, pierwszy mąż Андромахи), zwany Пергамом w sądzie Trojańskiej cytadeli, która именовалась Pergamon.

Antyczne miasto znajdowało się na wybrzeżu Azji Mniejszej i został założony w XII wieku przed naszą erą pochodzą z Grecji kontynentalnej. W 283-133 przed naszą erą był stolicą Пергамского królestwa. Najwyższy rozkwit miasta nastąpił w Евмене I (263-241 r. p. n. e.) i Евмене II (197-159 r. p. n. e.). Był jednym z największych gospodarczych i kulturalnych centrów hellenistycznego świata i jednym z pierwszych centrów rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa. W III wieku osada była okupowana plemionami gotów, a w 713 roku – zniszczone przez arabów. Później miasto przez bizancjum, ale jednak stopniowo popadł w ruinę i w 1330 roku został zdobyty przez turków. Z tych czasów budowy miasta, opuszczone przez mieszkańców, są stopniowo niszczone, kiedy ziemia pożarła je prawie całkowicie. Dopiero pod koniec xix wieku archeolodzy znaleźli i oddali ludzkości próbki antycznej architektury i rzeźby, обогатившие ekspozycji niektórych muzeów na świecie.

Aż do początku 20 wieku mieszkańcy miasta Бергам unearthed u siebie na działkach kawałki marmuru ze śladami rzeźb пережигали na wapno. Oni nawet nie wiedzą, że żyją na ruinach wielkiego miasta Starożytnego świata. O jego istnieniu chłopi dowiedzieli się dopiero w 1878 roku. W tym roku niemiecki inżynier Carl Odprężyć został zaproszony do Turcji sułtanem do budowy mostów i dróg. Zaczynając budowę, niemiecki inżynier stwierdził jeden z najciekawszych zabytków hellenistycznego sztuki — wielki ołtarz Zeusa. Pod warstwą ziemi zachowało się wiele dużych zniszczeń płyt z płaskorzeźbami. Wiele cennych znalezisk Pergamon znajduje się teraz w Berlinie w Пергамском muzeum, a także w muzeum Archeologicznym Бергамы.

W starożytności Pergamon był trzecim po Rzymie i Aleksandrii co do wielkości miastem. Swoim bogactwem i sławą, był zobowiązany do handlu, obecność плодороднейших rolnych, na których uprawiane są oliwek, winogron, chleb, pomyślny селекционному hodowli. W samym Пергаме produkowali złotego brokatu, subtelna siemię lniane płótno i wonnych olejków. Miasto stał się sławny dzięki wspaniałej architekturze, ogromnej biblioteki, która rywalizować z aleksandrii, muzeum rzeźby, naukowym szkoły i największego centrum sztuki teatralnej. Dziś możemy zanurzyć się w atmosferę tego starożytnego miasta i zwiedzić jego ruiny. Niektóre budowle zachowały się dość dobrze.

Akropol znajduje się na szczycie wzgórza, gdzie znaleziono szczątki niektórych domów prywatnych, cywilnych budowli i świątyń. To właśnie tutaj znajduje się słynna na całym świecie Biblioteka, pochodzący z drugim wieku przed naszą erą, czasem zarządu Эвмена II. Była znana jest dzięki ponad 200 tysięcy cennym пергаментным свиткам, хранившимся w niej. W rozmiarze ona uległ tylko bibliotece Aleksandryjskiej w Egipcie. Ciągła rywalizacja między nimi sprowadza się do tego, że władca Egiptu Ptolemeusz zakazał wywozu z kraju papirus – w czasie podstawowego materiału do produkcji książek. Konkurentów w Пергаме musiał myśleć o innym materiale do pisania, i zaczęli używać w sposób szczególny выделанную kotlet skórę, która nazywano pergamin, i przez wiele wieków używano do pisania, na równi z папирусом i innymi materiałami. Później Пергамская biblioteka została zniszczona, a liczne rękopisy wywiezione w Aleksandrii Markiem Antoniuszem. Jakiś czas Пергамской biblioteką kierował naukowiec Кратес Малосский, który zasłynął tym, że jako pierwszy wysunął hipotezę o lokalizacji na powierzchni kulistych Ziemi tablic sushi, oddzielonych pasami oceanów. W 168-165 latach do h.e. to zrobiłem globus, na którym przedstawił cztery tablicy sushi, symetrycznie rozmieszczone względem siebie.

Na tarasie, z widokiem na ruiny Biblioteki znajdują się ruiny Świątyni Trajana, wzniesiony między 117 i 118 lat naszej ery. Piękny budynek został wzniesiony na cześć cesarza, którego nieobecny do pocztu bogów. Na obwodzie świątyni znajdują się kolumny: sześć szerokości i dziewięć długości. Budynek został zaprojektowany w коринфском stylu. W nim znaleziono rzeźba cesarza Trajana i pomnik jego następcy Hadriana, w którym zakończono budowę kościoła.

Archeolodzy odkryli ruiny jeszcze jednej wielkiej świątyni - Świątyni Ateny. Główne wejście do świątyni został starannie odrestaurowany i wystawiony w Berlińskim muzeum, gdzie można również obejrzeć wspaniały portyk świątyni z elegancką, lekką podwójną kolumnadą. Ta świątynia została zbudowana w III wieku p. n. e. i początkowo ozdobiony płaskorzeźbami w dorycki stylu. Teren świątyni otacza taką samą liczbę kolumn, jak i u Świątyni Trajana.
W pobliżu znajduje się teatr, pochodzący z czwartym wieku przed naszą erą. Jest on jednym z najpiękniejszych zabytków starożytności i uosobieniem bezgranicznej potędze ludzkiego geniuszu. Stopnie trybun teatru, stromo schodzące w dół, podzielone w górnej części na sześć, a w dolnej - na siedem sektorów. W swoim czasie budowa вмещало do 3500 widzów. Jego właściwości akustyczne nadal są doskonałe, dlatego teatr jest nadal używany w okresie letnim do pokazywania spektakli.

W pobliżu teatru znajduje się Świątynia Dionizosa, zbudowany w II wieku p. n. e. i przebudowany Каракаллой po pożarze, który zniszczył oryginalną budowę. W II wieku przed naszą erą na cześć zwycięstwa nad галатами wzniesiono ogromny marmurowy ołtarz Zeusa. Ruiny ołtarza zostały dostarczone w Berlinie i tam profesjonalnie przerobione. Dziś są one przechowywane w Пергамон-muzeum. Ołtarz wcześniej stanowił pomost z białego marmuru, trzy którego ściany zdobiła marmurowa taśma terenu. Schody, znajduje się na czwartej ścianie prowadziła na otoczoną kolumnami zabaw z marmurowym ołtarzem na środku. Wraz z ołtarzem w Berlin przewieziono i wspaniały fryz, który przedstawia walkę bogów z gigantami. Płaskorzeźby fryz słusznie są uważane za najlepsze rzeźbione dzieła Pergamon.

Wśród pozostałych obiektów znajdujących się wokół wzgórza Akropolu, przyciągają uwagę starożytne termy i гимнасий. Ostatni był szkoleniowo-edukacyjnym instytucją dla szlachetnych młodzieńców i został wzniesiony na różnych poziomach, połączonych podziemnymi przejściami i szerokimi schodami.

Monumentalne ruiny Czerwonej bazyliki, inaczej zwanej Czerwonym dworem, wznoszą się u podstawy wzgórza zamkowego, w pobliżu którego przepływa rzeka Bergama Каик. Taką nazwę świątyni wyjaśniono jaskrawym czerwonym kolorem jego ceglanych ścian. Obie podziemne galerie budynki służyły do przepływu wód starożytnego Селинуса. Świątynia została zbudowana w drugim wieku po Adrianie i oddany do kultu Serapisa. W okresie bizancjum skutki świątynia została przekształcona w bazylikę.

Do ruin Асклепиума, bez wątpienia najbardziej znanego kościoła Pergamon, prowadzi sacra, kiedy to otoczony kolumnami. Budowa poświęcone kultowi boga-врачевателя Эскулапа i istniał jeszcze przed przybyciem rzymian. Budynek został założony w iv wieku przed naszą erą i był пергамской azyl. Napis na niej głosi: "W imię bogów, śmierci wstęp wzbroniony". Chorzy leczyli się tu leczniczych wód, korzystaliśmy z kąpieli w brązowych basenach, ufali swoje ciało umiejętne массажистам, które z pomocą joss притираний dał dawną siłę ich ослабевшим mięśni. Pacjenci odpoczywają na kamiennych ławkach znajdujących się w galeriach uzdrowiska. Pod sklepieniem były ukryte ukryte otwory, przez które słychać było głosy niewidzialnych lekarzy, psychoterapeutów. Radzili chorym zapomnieć o swoich dolegliwości i smutkach, nie myśleć o fizycznych cierpieniach, tłumić choroba mocą swego ducha. Dzięki temu od skazanych pojawiła się nadzieja na uzdrowienie i ich organizm sam radził sobie z chorobą. Zgodnie z pisemnych źródeł, założycielem пергамской szpitala był mieszczanin w imieniu Архиас. Szczególną sławę jako " w II wieku przed naszą erą otrzymał miejscowy lekarz Galen, który zasłynął swoim niezrównanym elokwencji. "Metodą autosugestii" najpierw leczył tylko gladiatorów, a potem każdego, kto potrzebował pomocy. Chorzy przychodzili do niego ze wszystkich stron świata, i stopniowo Асклепион zamienił się w małe miasteczko z kilkoma świątyniami i salą dla medycznych консилиумов.