Wieś Захарово istnieje od początku XVII wieku, ale wiele razy zmieniała swoich właścicieli. W 1804 roku przejęła babcia Aleksandra Puszkina – Maria a. kotin Hannibal. Rodzina Puszkina przyjeżdżała tu wczesną wiosną i wracała do Moskwy późną jesienią. Na brzegu захаровского stawu rosła ogromna lipa, w pobliżu której na stół półokrągły, jak mówili, lubił siedzieć mały Puszkin.

M. A. Hannibal zerwała z Захаровым niemal natychmiast po wyjeździe wnuka w Liceum w tym samym 1811 r. przeszedł do rodziny jej ojczystym siostry Аграфены Алексеевны. Jej grób w Dużych Вяземах znalazła się przy grobie zmarłego w Захарове brata poety Mikołaja.

W końcu XIX w. opinia publiczna w Rosji podniosła pytanie o organizowaniu Zacharowa w państwową własność, jak to stało się z Михайловским. Ale pieniędzy nie było, i majątek trwał pozostać własnością prywatną, a na przełomie xix i XX w. stracili starego puszkina w domu. Na tym samym fundamencie został zbudowany nowy dom, architektoniczno powtarzając dom puszkina czasu.

Po rewolucji dwór ostatecznie popadł w ruinę. Na początku się w niej mieścił się dom dziecka, a następnie obóz pionierski i redakcji gazety. Dopiero w 1987 r. podjęto decyzję o utworzeniu na bazie majątków Захарово i Duże Вяземы Państwowego historyczno-literackiego muzeum-rezerwatu A. S. Puszkina.

Co roku w pierwszą sobotę czerwca w Захарове odbywa się Puszkin festiwal.