Krajowa wieś Hida – to muzeum pod otwartym niebem, który znajduje się w prefekturze Gifu w pobliżu miasta Takayama. W tym muzeum znajduje się życie chłopów japońskich wiosek, położonych na obszarach górskich.

Wieś została zbudowana na zboczu wzgórza, z widokiem na dolinę Takayama, w pobliżu dużego stawu. W miejscowości jest około 30 domów, wybudowanych w stylach charakterystycznych dla górskich wiosek, w tym domy w stylu hasse-дзукури. Cechuje je wysokie dwuspadowe kryte strzechą dachy, które utrzymywano duża warstwa śniegu w zimie i nie промокали w porze deszczowej. Takie domy обогревались za pomocą pieców, ale kominów w nich nie było, tak jak cały dym wychodził przez sklepienie dachu. Wiele domów w wiosce Hida zostały przewiezione z tych miejsc, gdzie zostały one zbudowane, aby zapisać je jako próbki architektury. Wiek domów znajdujących się w miejscowości, liczy od 100 do 500 lat, niektórym nadano status dziedzictwa narodowego.

W samych domach powielana sytuacja chłopskiego bytu, w tym meble, naczynia, ubrania, inne przedmioty codziennego użytku. Oprócz domów mieszkalnych, w miejscowości Hida znajdują się pomieszczenia magazynowe, scena na święta, warsztaty. W nich odwiedzającym prezentują tradycyjne japońskie rzemiosło i dają możliwość spróbować wykonać wiklinowy rzemiosła ze słomy lub uszyć coś w stylu сасико (stitch grubymi nićmi było praktykowane w biednych regionach do naprawy износившейся odzieży) – tradycyjnej formie rękodzieła lokalnych kobiet w okresie zimowym. W miejscowości Hida również były powszechne takie rodzaje rzemiosła, jak produkcja i barwienie tkanin, produkcja wyrobów lakierniczych, rzeźba w drewnie.

Hida była bardzo zamożnych dzielnicy: jej mieszkańcy nie mogli płacić podatku ani ryżu, ani ziarna, a więc płacili go, przesuwając do 300 dni w roku w stolicy na budowie świątyń, pałaców i innych budynków jako cieśli i stolarzy. Od końca XVII wieku aż do 1868 roku ten obszar jako dostawca drewna znajdowała się pod bezpośrednią kontrolą szogunatu.