Schowany w skalistym terenie, na północny-zachód od Cuzco, Machu Picchu, uważa się, że był pałacem królewskim lub miejsce święte dla władców inków, którego cywilizacja została prawie całkowicie zniszczona przez hiszpańskich najeźdźców w XVI wieku. Na przestrzeni setek lat o istnieniu opuszczonego cytadeli nie było wiadomo, podczas gdy amerykański archeolog Hiram Bingham przypadkiem nie natknął się na nią w 1911 roku. O istnieniu tego miejsca było znane tylko miejscowym chłopom, którzy mieszkali w pobliżu.

Po przeprowadzonych badań naukowcy ustalili, że z ponad 150 obiektów Machu Picchu duża część budynków wynosi świątynie, sanktuaria i łaźnie. Współcześni archeolodzy uważają, że Machu Picchu było mieszkalny szlachty i cesarzy inków. Inni naukowcy sugerują, że to było święte miejsce, wskazując na jego bliskość gór i inne cechy geograficzne, które są święte dla inków. Dziesiątki alternatywnych hipotez wniesiono po tym, jak Machu Picchu po raz pierwszy został zaprezentowany światu, na przykład, że to był centrum handlu, więzienie, miejsce odosobnienia od towarzystwa kobiet lub miasto, w którym odbyła się koronacja inków.

Latem 1911 roku amerykański archeolog Hiram Bingham przybył do Peru z małą grupą naukowców, mając nadzieję znaleźć twierdza inków. Bingham i jego drużyna, przechodząc przez dolinę Urubamba w pobliżu Cusco na мулах i pieszych, usłyszeli od lokalnego rolnika opowieść o ruinach znajdujących się w górnej części pobliskiego stoku. Chłop nazwał tę górę Machu Picchu, co w języku keczua oznacza "stary szczyt". 24 lipca, po stromym i kompleksowego wznoszenia się na grzbiet góry, w zimnej моросящую pogodę Bingham spotkał małą grupę chłopów, które pokazał mu pozostałą część drogi. Pod kierunkiem 11-letniego chłopca, Bingham pierwszy raz zobaczyłem skomplikowaną sieć kamiennych tarasów przed wejściem do Machu Picchu.

Szczęśliwy Bingham napisał opowiadanie o swoim odkryciu "Zaginionego miasta inków", który stał się bestsellerem. Po czym hordy spragnionych turystów stały się stada do Peru, aby pójść w jego ślady i znaleźć jeszcze nieznane święte miejsca inków. Hiram Bingham przywiózł z sobą w Yale znalezione artefakty podczas wykopalisk w Machu Picchu i dostarczył je do dalszej nauki. Choć przypisuje się odkrycie ruin Machu Picchu Hyruma Бингему, w rzeczywistości istnieją dowody na to, że misjonarze i inni badacze byli w tych miejscach w ciągu XIX i na początku XX wieku, ale nie byli w stanie poinformować o tym cały świat.

Teren Machu Picchu rozciąga się na 5 mil, liczy 3000 kamiennych schodów, które łączą ją różne poziomy. Na tle tropikalnego lasu górskiego na wschodnich zboczach peruwiańskich Andów widoczne ruiny Machu Picchu: ściany, tarasy, schody i rampy łączą się w swoim naturalnym otoczeniu. Precyzyjnie wykonane murowane budynki, pola tarasowe i złożone sztuczne wodne, instalacje do nawadniania gleby świadczą o architektonicznych, rolniczych i technicznych osiągnięć cywilizacji inków. Centralne budynki są przykładem budowy złożonych i wysokich budynków z wyciętych kamieni bez скрепляющего roztworu.

Archeolodzy zidentyfikowali kilka różnych sektorów, które tworzą miasto to strefa rolnicza, dzielnica mieszkaniowa, królewski powiat i święte miejsce. Najbardziej znane - Świątynia Słońca, Rytualny kamień Inti Ватана i granitowy kamień, który, jak się uważa, funkcjonował jako zegar słoneczny zegar lub kalendarz.

W 1983 roku ruiny Machu Picchu zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Nazwana jednym z 7 cudów świata w 2007 roku, Machu Picchu jest najczęściej odwiedzaną atrakcją turystyczną Peru i najbardziej słynnymi ruinami Ameryki Południowej, przyciągając na swoje terytorium setki tysięcy ludzi rocznie. Wzrost turystyki, rozwój pobliskich miast i pogorszenie środowiska nadal wywierają szkodliwy wpływ na pobliskie do Machu Picchu terenie, które są także domem dla wielu zagrożonych gatunków fauny i flory. Z tego względu w ostatnich latach, rząd Peru wziąć środki ochrony ruin i zapobiegania erozji góry.