Kościół Św. Леодегара (niemiecka nazwa: St-Леодегар im Hof) - główny kościół i punkt orientacyjny w Lucernie. Został zbudowany z 1633 do 1639 r. na podstawie rzymskiej bazyliki, która spłonęła w 1633 roku. Kościół ten był jednym z wielu wybudowanych kościołów na północy Alp w czasie wojny Trzydziestoletniej i jedna z największych i umiejętnie budowane, bogatych kościołów, należących do niemieckiego stylu z okresu późnego Renesansu.

W 8 wieku na terenie obecnego kościoła już było opactwo, który został zbudowany na darowizny Пипина Krótki, króla franków i nazywa się "Klasztor Люциария". Do 12 stulecie siedziba znajdowała się pod jurysdykcją Мербакского opactwa, świętym orędownikiem którym był św. Леодегар. W 1291 opactwo zostało sprzedane Габсбургам. W 1433 roku w Lucernie, w tej chwili już nie являвшийся już członkiem Konfederacji, wziął pod swoją kontrolę opactwo. W 1474 roku kościół został przekształcony z klasztoru w parafialną.

Kościół św. Леодегера otoczony arkadowymi galerii, w środku jest zbudowany ołtarz Najświętszej Marii panny, ozdobione zachowanym od starego kościoła płaskorzeźby z czarnego marmuru. Ale to nie jedyny ołtarz kościoła – drugi poświęcił w imię Ducha Świętego, a na obwodzie kościoła posągami świętych, w tym posągi patronów Lucerny - świętych Leonarda i Маурициуса. Fasada kościoła jest pokryte kamiennymi rzeźbionymi wzorami z wizerunkiem świętych, ozdobiona zegarem.