Kościół dominikański w viborgu w średniowieczu była częścią klasztoru dominikanów. Podobno kościół parafialny w viborgu została zbudowana w 1227 roku na pieniądze szlacheckiej виборгца Gunnara. Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z 1246 roku. Kościół parafialny został całkowicie zbudowany pod koniec 13 wieku, wykonana z czerwonej cegły w stylu gotyckim. Na wieży kościoła wiszą trzy dzwony: dwa z nich zostały zainstalowane w 1729 roku, trzeci, późniejszym, dodaje się w 1929 roku.

Kościół znajdował się na północ od klasztoru, czyli bliżej miasta. Kobiety w kościele nie praktykowano, jednak w czasie świąt kościelnych w służbie mogli uczestniczyć i oni. Klasztor otaczały cztery ściany, zbudowane prostokąta wokół wewnętrznego dziedzińca. W jednej z części klasztoru znajdowała się wspólna sypialnia, analog nowoczesnego hostelu, i komórki.

Była sala do spotkań i przyjmowania ważnych gości. Refektarz był używany jako wspólna jadalnia, ona łączyła się z piekarnię, browar i pomieszczeniami gospodarczymi. Klasztor otoczony był murem, a wejścia były tak wąskie, że nikt nie mógł wjechać na dziedziniec konno.

W 1552 roku na terenie klasztoru wybuchł pożar, budynki ucierpiały, jednak w kościele trwały nabożeństwa. W okresie Reformacji klasztor przestał istnieć, mnisi zostali wygnani, a kościół stał się parafialnym.