Wulkan Льюльяйльяко – стратовулкан wysokości 6739 m znajduje się na granicy Argentyny i Chile. Mimo, że jest to trzeci pod względem wysokości góra w Chile, rzadko odwiedzane z powodu trudnego dostępu i istnienia pola minowe wokół. Na chilijskiej stronie wulkanu znajduje się park Narodowy Льюльяйльяко.

Льюльяйльяко uważają czynnym wulkanem, ostatni wybuch odnotowano w 1854, 1866 i 1877 roku. Ponadto, jest to drugi co do wysokości czynny wulkan na świecie, który ustępuje tylko wulkanu wymiar ojos del Саладо.

Istnieją dwie wiarygodne wersji wyjaśniających pochodzenie nazwy wulkanu Льюльяйльяко. Zgodnie z pierwszym i najbardziej znanym założeniem: w języku keczua llullu oznacza "woda, która nie może być znaleziona, pomimo długich poszukiwań". Inna wersja jest taka, że w języku ajmara llullu oznacza "miękka substancja, która w konsekwencji umacnia", czyli lawa płynie, jak brudna woda, a następnie twardnieje.

Okolice wulkanu Льюльяйльяко bardzo piękne. Wspinaczka na szczyt wulkanu można spotkać guanako, osły i wiele ptaków.

Istnieją dwa sposoby podnoszenia na wulkan. Trasa dociera do 4600 m, można go pokonać samochodem, trasa południowa - długość 5000 m. Oba te trasy mają obszary z twardym śniegiem, więc jest zalecane, należy mieć ze sobą specjalne. buty i czekan.

Pierwsze wejście, które popełnili wspinacze, odbyło się 1 grudnia 1952 roku. Juan Gonzalez i chilijczyk Бион Харсеим odkryli sanktuarium inków na szczycie wulkanu. Podczas wyprawy pod kierownictwem Johana Reinhardem i argentyńskie archeologa Konstanca Церути w 1999 roku znaleziono mumie piętnastoletnia dziewczyna, chłopca i dziewczynki pięciu-siedmiu lat, które prawdopodobnie uśmiercono ponad 500 lat temu. Z ośmiu mumii znalezionych do tej pory na szczytach Andów, te mają najlepszy stan.