W Kordobie znajdują się ruiny starożytnego w kraju budowli – Rzymskiej świątyni. Zbudowany w коринфском stylu, świątynia odnosi się do czasów Flawiuszów, czyli do 1 wieku p. n. e. Początek jego budowy jest zgodny z czasem panowania cesarza Klaudiusza. Budowa trwała ponad 40 lat i została zakończona w czasach panowania Домициане w końcu 1 wieku p. n. e. W drugim wieku p. n. e. wygląd świątyni został znacznie zmodyfikowany w związku z przebudową i rozbudową miasta.

Na terenie południowej Hiszpanii istniało wiele rzymskich osiedli, ale uważa się, że świątynia ta była największym i najważniejszym ze wszystkich religijnych budowli tego czasu. Długość budowli wynosi 32 metry, a szerokość – około 16 metrów. Budowla ta znajduje się na wybiegu i składało się z 6 kolumn na przedniej fasadzie i 10 kolumn z każdej strony od niego. Do tej pory zachowała się tylko część fundamentu, kilka kolumn, kapitaliki, schodów i ołtarz, które zostały odzyskane przez archeologów. Kolumny w pełni wykonane z marmuru, a ich wygląd pozwala nam sądzić o najwyższym poziomie prace artystów tego czasu.

Z biegiem czasu kościół został zniszczony i pochowany pod warstwą ziemi, i dopiero w latach 50-tych ubiegłego wieku jego ruiny zostały odkryte przez zespół archeologów pod kierownictwem Samuela de los Santos i Felixa Hernandeza, dokładnie przeanalizowane i zbadane. Niestety, dach budynku został całkowicie zniszczony. Niektóre elementy świątyni, w tym wspaniałe płaskorzeźby, przechowywane dziś w Archeologicznym i Этнологическом muzeum Kordoby.