Szpital Świętego Krzyża i Dom dobroczynności dla szlachetnych ludzi biednych został założony w mieście Winchester w wielkiej Brytanii między 1133 i 1136 r. jest To najstarsza organizacja charytatywna w Wielkiej Brytanii. Jego założycielem był Henryk Blois, biskup Уинчестерский, wnuk Wilhelma Zdobywcy.

Jest to nie tylko najstarszy, ale i największy dom dobroczynności w średniowiecznej Anglii. Schronisko nadal aktualny, im zarządza Mistrz, i tu mieszkają 25 osób starszych, które nazywane są "braćmi". Należą do Społeczeństwa szpitala Świętego Krzyża, opierający się w 1132 roku, i noszą czarne ubrania z srebrnym krzyżem, albo do Zakonu Szlachetnych Biednych, opierający się w 1445 roku, ubrany w ciemno-krew czerwone. Czasami nazywa się je "czarni bracia" i "czerwoni bracia". Bracia muszą być ślepakami, rozwiedzionych lub вдовыми, i muszą być w wieku powyżej 60 lat. W domu dobroczynności trafiają do najbardziej potrzebujących. Każdemu są oddzielne apartamenty, składające się zazwyczaj z sypialni, salonu, kuchni i łazienki. Mieszkalne pomieszczenie zbudowane jeszcze w XV wieku i wszystkie znajdują się na pierwszym piętrze. Należy zauważyć, że bracia nie są mnichami, szpital Świętego Krzyża – świecka organizacja.

Tutaj do tej pory utrzymuje się starożytna tradycja pomocą turystów – każdy, który prosił o zachowanie anonimowości o tym odźwiernika, może dostać za darmo kawałek chleba i szklankę piwa.

Kompleks kamiennych budynków otacza dwa wewnętrzne dziedzińce. Na Zewnątrz, mniejszy rozmiar, podwórko wychodzą bramy (XVI wiek), browar (XIV w.), utrwalony skrzydło, kuchnia, w której przygotowuje się jedzenie dla Mistrza, 25 braci i 100 biednych ludzi, привратницкая i trzy-piętrowa wieża Beauforta, zbudowana około 1450 roku i nazwany na cześć kardynała Beauforta. Sala Bractwa, który może pomieścić Kreatora, 25 braci i 100 biednych ludzi, zakwaterowanie galerii i kościół tworzą Wewnętrzny dziedziniec. Kościół został zbudowany w XII-XIII wieku i bardziej przypomina katedra w miniaturze, niż kaplicę w богадельне. Ściany kościoła osiągają metr grubości, a sam budynek jest przykładem stylu przejściowego - od norman do architektury gotyckiej.