Statków jezioro Titicaca, położonego na wysokości 3 856 metrów nad poziomem morza, o powierzchni 8 370 km kwadratowych i głębokości 280 m, jest wspólny dla Peru i Boliwii. Jego brzegu i małe wyspy, takie jak Амантани i Такиле, są domem dla rdzennych plemion ajmara i keczua, których przodkowie mieszkali w tych miejscach na długo przed inków. Większość mieszkańców wybrzeża jeziora Titicaca mieszkają w tradycyjnych indiańskich wioskach, gdzie język hiszpański nie jest głównym, gdzie starożytne mity i wierzenia są zapisywane i dziś.

Na brzegu jeziora Titicaca w południowo-wschodniej części płaskowyżu Коллао, znajduje się piękne miasto Puno, założone w 1666 roku przez hiszpanów pod nazwą Villa Rica de San Carlos de Puno, nazywany "uroczysta stolicą Peru". W odległości 14 km od miasta Puno, gdzie na brzegach jeziora masowo rośnie gigantyczny sitowie тотора, grupa etniczna indian uru mieszka w prowizorycznych pływających wyspach. Ich przodkowie wiele wieków temu, nazywający siebie "ludźmi czarnej krwi", zostali zmuszeni do ucieczki na jezioro z powodu prześladowań na nich władcy imperium inków Пачакутека. Na dzień dzisiejszy, z 3000 indian uru na 40 pływających wyspach mieszka 200-300 osób, pozostali przenieśli się na ląd. Osoby te zajmują się głównie łowieniem ryb i polowanie na pływający ptaka, tworzą nowe pływające wyspy, budują na nich w domu, przekazują swoje wierzenia i zwyczaje z pokolenia na pokolenie.

Na brzegu jeziora Titicaca można zobaczyć викунью, alpaki, lamy, świnki morskiej, lisa, ныряющую kaczkę, andyjskiej kota i flamingi. Jego lekko słonawej wody bogate w ryby, wśród których kilka gatunków karpi, pstrągów i sumów. Można również zobaczyć gigantyczną żabę, znany jako титикакский whistler, i to tylko siedlisko tego gatunku.

Lake area, flora przedstawiona 12 odmian roślin wodnych, w tym California sitowie тотора, zielony glon Chara i kilka odmian duckweeds.

Średnia roczna temperatura w okolicy 13° C, z dużymi wahaniami temperatury z powodu wysokogórskiego lokalizacji. Ilość opadów wzrasta w okresie południowego lata (od grudnia do marca), ze względu na to, co w tej porze roku brzegach grozi powódź i częsty burza.