Sławę Włodzimierza Wysockiego rozprzestrzenia się daleko poza byłych republik radzieckich. Szereg miast, w których kompozytor, performer i aktor kiedykolwiek odwiedził z koncertu lub spektaklu, również uwiecznił ten radosny fakt swojej historii tablicą lub pomnikiem Wysockiemu. Nie ominęły tę swoistą kulturowo-historyczną tradycję i w Czarnogórze, gdzie Vladimir Semenovich byłem dwa razy: w 1974 roku na planie filmu, a w 1975 jego podróż do Czarnogóry była związana z wycieczki do teatru na Tagance. Warto zauważyć, że w latach 70-tych XX wieku Podgorica była jeszcze jugosłowiańskim Титоградом.

Pomnik Włodzimierza Семеновичу Wysocki został uroczyście otwarty w 2004 roku. Położony przy brzegu rzeki Moraca, w pobliżu znajdują się dwa mosty – Moskiewski i Millennium. Na otwarciu pomnika obecni byli Nikita Wysocki, syn piosenkarza, i Миомир Мугошин, burmistrz Podgoricy.

Autor пятиметровой rzeźby – Aleksander Таратынов, który, nawiasem mówiąc, również specjalnie na zamówienie władz czarnogóry stworzył w Podgoricy pomnik Puszkina. Malarz przedstawił Wysockiego z gitarą w rękach, bez której chyba go sobie wyobrazić.

Od pamiętnego utworu po bliższym przyjrzeniu można przeczytać wykutą w dwóch językach napis, stanowiąca część większego poematu Wysockiego, które poeta poświęcił Czarnogóry. Z całego tekstu do pomnika wybrano четверостишие, najlepiej ukazując stosunek Władimira Семеновича do czarnogóry ziemi:

Mi jednego urodziny mało,
Rosną mi z dwóch korzeni...
Szkoda, Czarnogóra stała
Второю ojczyzny mojej.