Pomnik poświęcony Aleksandrowi Сергеевичу Puszkina, w Podgoricy można nazwać jednym z symboli pokrewieństwa dwóch bliskich w duchu narodów słowiańskich. Jeszcze z czasów starożytnych wiadomo o przyjaźni między Rosją i Czarnogórą, co sprawia, że okolicznościowy utwór, poświęconą wielkiemu rosyjskiemu poecie, wyjątkowa dla obu krajów. Ten pomnik nie tylko zdobi Podgoricy, ale również ustanawia związki historyczno-kulturowe między Czarnogórą i Rosją.

Wiadomo, że Piotr II Негош za życia pisarza nazwał Puszkina nie inaczej jak "szczęśliwy poeta wielkiego narodu", mu, po śmierci twórcy, czarnogóry władca poświęcił wiersz "Obrócisz A. Puszkina".

Architekt pomnika Puszkina. Corsi. Rzeźbiarz Aleksander Таратынов, który wykonał tę pracę, jest także autorem pamiętnego utworu, poświęconej innego słynnego rosyjskiego poety – Włodzimierzowi Wysockiemu. Budowa pomnika została sfinansowana moskiewskim rządem.

Odsłonięcie pomnika uroczyście odbyło się w 2002 roku. Kompozycyjnie to stanowi nie tylko jeden Puszkina, ale i jego żonę Гончарову Natalia, która siedzi na ławce i, prawdopodobnie, cieszy się z wierszami, które Aleksander Siergiejewicz jej udziela. Być może, ona słucha właśnie to wiersz – "Bonaparte i czarnogórcy", fragment z którego wykuty na kamiennej płycie w pobliżu kompozycji rzeźbiarskich:

"Czarnogórcy? Co to jest?
Бонапарте zapytał,
Co prawda standardowe: To plemię złe,
Nie boi się naszych sił... "