Ogród botaniczny w Pizie, rozłożone na powierzchni 3 ha, – jednostki strukturalnej Пизанского Uniwersytetu, codziennie otwarte dla publiczności. Jest to prawdopodobnie najstarszy ogród botaniczny na świecie.

Ogród został założony w 1544 roku z inicjatywy słynnego botanika Łukasza Гини z Имолы i przy finansowym wsparciu Wielkiego Księcia Cosimo I de ' Medici – wtedy był to pierwszy w Europie uniwersytecki ogród botaniczny. W 1563 roku przeniesiono go z ogrodu klasztoru San Vito na brzegu rzeki (dziś w tym miejscu znajduje się Arsenał Medici) bliżej do klasztoru Santa Marta, w północno-wschodniej części miasta, a w 1591 roku z inicjatywy ówczesnego kierownika Lorenzo Маццанга – na obecne miejsce na ulicy Via Luca Гини w pobliżu słynnego placu Piazza del Duomo.

Od pierwszych dni w ogrodzie botanicznym zaczęli zbierać kolekcję naturalnych (obecnie jest to Muzeum historii naturalnej w Pizie) i otworzył bibliotekę, dziś będącą częścią biblioteki uniwersyteckiej. Ponadto zachowała się wspaniała kolekcja portretów dyrektorów ogrodu botanicznego, gromadzone przez wieki jego historii, i jedna z pierwszych w szklarni, zbudowanych we Włoszech z ram stalowych.

Nowoczesny ogród botaniczny w Pizie jest podzielony na kilka sekcji, w których można zobaczyć klomby, oczka wodne, szklarnie, różne budynki. Uprawia się tu lokalne i egzotyczne gatunki roślin, zarówno w szklarniach, jak i pod gołym niebem. Tutaj działa arboretum. Atrakcją ogrodu jest budynek dawnego instytutu botanicznego, wybudowany w latach 1591-1595, którego tylna fasada ozdobiona morskich muszli i ceramicznymi mozaikami w stylu groteski.