San Giovanni degli Эремити – jeden z największych klasztorów w Palermo, kiedyś należący do mnichów-бенедиктинцам. Położony między Palazzo dei Normanni i kościół San Giuseppe in Кафассо, jest on zabytkiem arabsko-norman architektury.

Według legendy, na samym początku 1-go tysiąclecia na tym miejscu stała świątynia pogańska Merkurego. W 6 wieku na polecenie Papieża Grzegorza I tutaj został założony klasztor męski, konsekrowany na cześć apostoła Hermasa. A kiedy Sycylię przejęli arabowie, zrobili z klasztoru w meczet. Co prawda historycy i archeolodzy nie udało się wykryć na miejscu San Giovanni degli Эремити śladów jak na starożytnej świątyni pogańskiej, jak i nowszych klasztoru i meczetu, więc wszystkie powyższe razie pozostaje tylko tradycją.

Wiadomo jednak, że w 1136 roku Roger II nakazał zbudować obok ze swoim pałacem królewskim benedyktyński klasztor dla pustelników z Монтеверджине. Ciekawe, że opat klasztoru otrzymał san biskupa i stał się osobistym spowiednikiem króla. On sam miał prawo odprawiać nabożeństwa w słynnej Палатинской kaplicy. Sam Roger II nakazał pochować wszystkich некоронованных członków swojej rodziny w tym klasztorze, jednak jego podanie nie zostało spełnione.

Przyczyny spustoszenia klasztoru do tej pory pozostają nieznane. W połowie 15 wieku kardynał Giovanni Nikola Ursino z pozwoleniem Papieża Pawła II przekazał budynek mnichów z San Martino delle Skale. A w 1866 roku w San Giovanni degli Эремити, jak i większość klasztorów we Włoszech, został zniesiony. W pod koniec 19 wieku w jego murach odbywały się zakrojone na szeroką skalę prace konserwatorskie, w wyniku których budynek nabyła swój pierwotny arabsko-норманнский wygląd. Dziś znajduje się tu muzeum.

Architektura klasztoru i odnoszące się do niego kościoła bardzo niezwykłe. Charakterystyczną cechą kościoła są pięć czerwonych полусферических kopuł, charakterystycznych dla meczetów Egiptu i Afryki Północnej. W Palermo coś podobnego można zobaczyć w kościele San Cataldo. Po prawej stronie kościoła dołączony mały, prostokątny budynek, który uważa arabskiej modyfikowanej meczetem 9-11 wieków. Jednak dowodów nie znaleziono. Kolejną cechą San Giovanni degli Эремити jest fakt, że jego cloisters – galeria formująca patio, nie ma dachu.

Wnętrze religijnego kompleksu jest bardzo surowy – tu nie było żadnych śladów mozaiki lub fresków, które prawdopodobnie zniknęły z powodu długotrwałego braku dachu kościoła.