Strona główna wieża zamku Инуяма dwukrotnie otrzymała status skarbu narodowego - w 1935 r. i 1952 roku, po raz drugi, z powodu zmian w ustawie o ochronie obiektów kulturalnych. Инуяма należy do grona stu wybitnych zamków w kraju. Ponadto, jest to jeden z najstarszych zachowanych zamków. "Инуяма" tłumaczy się jako "psia góra", a drugi nazwa zamku w tłumaczeniu brzmi jak "Zamek białego cesarza".

Zamek położony jest 25 km od Nagoya i znajduje się na wzgórzu o wysokości 40 metrów nad brzegiem rzeki Kiso. W 1965 roku zamek rozebrano do kapitalnego remontu, i okazało się, że dwóch jego dolnych piętrach powstały znacznie wcześniej niż górne. Rok powstania zamku nazywają 1440-y, które sprowadzają się do naszych dni wygląd ukształtował się do 1537 roku, a budowa głównej wieży zakończyło się dopiero w 1620 roku.

Zamek został zbudowany na miejscu синтоистского sanktuarium, które z powodu budowy nowego przeniesiono. Główne budynki zostały wzniesione Oda Нобуясу, krewnym Oda Нобунаги - pierwszego jednoczący japońskich ziem. Zamek wielokrotnie przechodził od jednego właściciela do drugiego, aż w 1616 r. został przekazany rodzinie Нарусэ, владевшей im do 1872 roku. Następnie zamek Инуяма национализировало rząd Meiji, a już w 1895 roku ściągnęło go wciąż właściciela z powrotem – zbyt sztuczne dla skarbu państwa okazały się jego utrzymania i naprawy po trzęsieniu ziemi w 1891 roku. Teraz budynek należy do prefekturze Aichi.

Zamek Инуяма składa się z trzech zewnętrznych warstw, czterech nadziemnych i dwóch podziemnych kondygnacji. Na pierwszym piętrze znajdowały się koszary dla wojska władcy. Na drugim przechowywane zbroi i broni, a na trzecim znajdowały się pomieszczenia mieszkalne. Teraz w zamku przechowywane mała kolekcja broni, zbroi, przedmiotów codziennego użytku i innych artefaktów. W górnej kondygnacji znajduje się taras widokowy, z którego widać miasto Инуяма i rzeki Kiso.

Obok zamku w specjalnym drewnianym ogrodzeniu jest suche drzewo, którego wiek – 450 lat. Kiedy to piorun uderzył w drzewo, a sam zamek przetrwał. Drzewo jest czczony jako siedlisko bóstwa kami – kustosz zamku.