Kościół pod wezwaniem Świętych Stanisława i Wacława – gotycki kościół położony w polskim mieście Świdnicy. Kościół jest jednym z najważniejszych zabytków w mieście i największym kościołem na Dolnym Śląsku. Wieża o wysokości 103 m jest piątą co do wielkości w Polsce.

Kościół został zbudowany w xiv wieku na polecenie księcia Bolka II Małego, po tym, jak poprzedni drewniany kościół spłonął. Legenda głosi, że pierwszy kamień nowego kościoła położył sam książę w 1330 roku.

Kościół został zbudowany w stylu późnego gotyku, od strony zachodniej fasady którego wznosi się wysoka wieża. Trójnawowej bazyliki ozdobione rzeźbami z piaskowca. Z zewnętrznych stron portalu widoczne są symbole czterech ewangelistów - Północny orzeł (Jan), lew (Znak), byk (Łukasz) i Anioł (Mt).

Wnętrze zachwyca wysokości nawy głównej, który wznosi się na 25 metrów. W różnych okresach w kościele zbudowano sześć kaplic. Pierwotny, gotycki wystrój został zniszczony przez pożar w 1532 roku.

Z 1644 roku w 1776 roku kościół należał do jezuitom, którzy przebudowali go w stylu barokowym. Większość posągów i ołtarzy zostały wykonane przez Jana Риделом. Ołtarz główny - jego największa praca, główny etap, przedstawiający matkę Boską z dzieciątkiem w otoczeniu świętych. Wśród zachowanych do naszych czasów średniowiecznych elementów najcenniejszy jest gotycki poliptyk 1492 roku ku czci Wniebowzięcia Matki Bożej.

Po sekularyzacji kościół za zgodą rządu pruskiego zamieniła się w spichlerzu. Odbudowany w latach 1893-1895 kościół straciła wiele swoich oryginalne elementy architektoniczne.

W marcu 2004 roku, zgodnie z dekretem Papieża Jana Pawła II, kościół pod wezwaniem Świętych Stanisława i Wacława stał się katedrą diecezji.