Podziemne laboratorium Instytutu Мерзлотоведения w Jakucku – jeden z najbardziej popularnych atrakcji turystycznych miasta. Ta unikalna konstrukcja została założona w 1961 r. Głównym zadaniem instytutu - kompleksowa nauka wiecznej zmarzliny, historii jej powstania i rozwoju, badanie składu i struktury zmarzliny.

Pomieszczenia podziemne laboratorium zostały wykonane w piaszczystych osadach rzeki Lena. Górna galeria znajduje się na głębokości 5 m, dolna – 12 m, a najniższy punkt na głębokości 15 m. Проходка galerie i kamery podziemnym laboratorium wykonana specjalnym буровзрывным sposób. Ściany i podłoga były wyrównane za pomocą młotów pneumatycznych. Szerokość dolnej galerii wynosiła około 3, 5 m, wysokość 2, 5 m, a długość około 30 m. Górna galeria ma mniej więcej takie same wymiary.

Praktycznie dla wszystkich eksperymentów, które były produkowane w podziemnym laboratorium, konieczna była ujemna temperatura. Do tego dolnej galerii położył na horyzoncie zerowych amplitudy wahań temperatury мерзлых gruntów pod Instytutem мерзлотоведения. Temperatura powietrza w dolnej galerii latem i zimą pozostaje praktycznie niezmieniona około -4°...-5°C. jeśli chodzi o wilgotności względnej powietrza w pomieszczeniach laboratorium, waha się od 70% do 100%.

Tutaj odbywa się przestrzenny zakres badań właściwości wiecznie мерзлых gruntów i procesów, które zachodzą w nich w ludzkim działaniu i w naturalnych warunkach. W podziemnym laboratorium Instytutu Мерзлотоведения określa wiek мерзлых gruntów, ich filtracyjne, теплофизические, akustyczne i mechaniczne, гранулометрический skład i tak dalej.

Na bazie tej wyjątkowej podziemnym laboratorium przeprowadzono szereg fundamentalnych prac dotyczących badania mechanicznych właściwości lodu, pełzanie мерзлых gruntów i fizyko-mechanicznych właściwości оттаивающих i мерзлых gruntów Jakucji. Dane z badania są wykorzystywane do projektowania i budowy obiektów hydrotechnicznych, mieszkalnych i budynków przemysłowych, rurociągów, dróg i autostrad.

Ponadto, w komorze podziemnym laboratorium jakiś czas przechowywano ciało znalezione w 1977 r. мамонтенка Dimy, jego atrapa teraz można zobaczyć w górnej galerii laboratorium.