Opactwo Веттинген-Мерерау — geograficznie-jednostka administracyjna Kościoła Rzymsko-Katolickiego na poziomie diecezji, podlega bezpośrednio stolicy Apostolskiej, a kieruje nim opat klasztoru benedyktynów.

Klasztor został założony w 611 roku Świętym Колумбанусом, który będąc изгнанным z Лексойла, zbudował tu kościół, a nieco później i klasztor. W 1079 roku wysłał do Веттинген-Мерерау mnich Gottfried zreformował klasztor i wprowadził zarząd Świętego Benedykta. Pod koniec 11 wieku klasztor został odbudowany badawczego prof ulrich (hrabiego w Bregencji) i zamieszkany przez mnichów z Opactwa Świętego Piotra z Konstanca (Niemcy). W wieku 12-13 klasztor nabył na własność wiele okoliczne ziemie, a 16 wieku miał już 65 parafii.

W połowie 16 wieku, w czasach Reformacji klasztor był podstawą wsparcia katolicyzmu w regionie Vorarlberg. Kazania opat Ulrich Метца wywarły ogromny wpływ na mieszkańców regionu, dostosowując je przeciwko religijnych innowacji. W połowie 17 wieku, w trakcie wojny ze szwedami klasztor został poważnie uszkodzony i splądrowany. Do 1738 roku klasztor został odbudowany, ale 1805 roku na podstawie wyników Пресбургского świata terytorium kraju związkowym Vorarlberg wraz z słynnej odeszli Bawarii po klęsce Austrii w bitwie pod Austerlitz. W 1806 roku klasztor rozwiązały, a część budynków spalono. W 1807 roku pozostałe budynki zostały sprzedane na aukcji, a później rozebrane na materiały do budowy portu w Landau in der pfalz.

W 1853 roku, gdy ziemie ponownie skrzyżowane, Austrii, za zgodą cesarza Franciszka Józefa I ziemi pod klasztor ponownie zostały wykupione. Proboszczem nowego klasztoru stał mnich opactwa cystersów Веттинген. Oficjalnie цистерцианское opactwo Веттинген-Мерерау został otwarty 18 października 1854 roku.

W dniach 19-20 wieku opactwo aktywnie rozwijało się, w 1920 roku został zakupiony przez pobliski zamek, w którym dziś mieści się sanatorium i szkoła średnia z интернатом.