Кальварийское cmentarz – najstarszy zachowany cmentarz Mińska. Dokładna data powstania nie można zainstalować. W zachowanej "Księdze Zmarłych", w której, począwszy od XVIII wieku, dotarła nazwiska pochowanych tu osób, ma ponad 170 lat, jednak archeolodzy uważają, że cmentarz około 600 lat. Całkowita powierzchnia cmentarza około 14 ha, przybliżona ilość grobów – ponad 30 tysięcy osób.

Kalwaria (łac. Calvaria) – nazwy miejsc szczególnej czci Krzyża Świętego u katolików, symbol Golgoty. To nie tylko cmentarz. Odbywają się tu chrzestnych ruchy w wielkie święta religijne, przedstawiających w religijnych tajemnice Męki Chrystusa i Krzyż Chrystusa na Kalwarii. Kalwarii została podjęta budować na wzgórzu i budować na jego szczycie kościół, jako symbol Golgoty.

W 1645 roku Teodor Wańkowicz dał ziemię, w pobliżu drogi prowadzącej na Nowotwory, zakonu Karmelitów do budowy kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego. Mnisi zbudowali drewniany kościół, konsekrowany ziemię i zaczął grzebać w niej tylko najbardziej zasłużonych, znanych i bogatych zmarłych. Tutaj są pochowani przedstawiciele rodzin szlacheckich białoruskiej i polskiej szlachty: Виткевичи, Гайдукевичи, Кобылинские, Матусевичи, Moniuszki, Неслуховские, Петрашкевичи, Пячулисы, Сенкевичи, Станишевские, Чечоты, Шабловские, Юревичи, Эйсмонты i inne. Tu spoczywa białoruski artysta Валентий Wańkowicz, białoruski poeta Janka Лучина, lider narodowo-wyzwoleńczego ruchu Wacław Ivanovski, rodzina Войниловичей, które dały Mińsku słynny Czerwony kościół. Naukowcy twierdzą, że na Кальварийском cmentarzu pochowani są nawet przedstawiciele nazwiska Radziwiłłów.

W 1800 roku pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego przeszedł pracowni politechniki wiedeńskiej, które stały się pochować na cmentarzu wszystkich obywateli wyznania katolickiego. W 1839 roku zamiast drewnianego pogorszył się o kościoła został zbudowany murowany kościół Kalwaryjski. Ten kościół Podwyższenia Krzyża Świętego, zbudowany w stylu neogotyckim, zachował się do dnia dzisiejszego. Jest on jednym z najstarszych neogotyckich kościołów w Mińsku.

U podnóża kalwaryjskiej wzgórza w 1830 roku została wybudowana brama (brama). Brama i ścieżka prowadząca na szczyt wzgórza, do kościoła, символизирующему Kalwarii, ucieleśnia ideę Zbawienia.

W 1967 roku cmentarz otrzymało status dziedzictwa historyczno-kulturowego miasta Mińska. W 2001 roku cmentarz otrzymało status historyczno-kulturalnego pierwszej kategorii i obiektów o znaczeniu międzynarodowym.

Nie obyło się na cmentarz i bez legend miejskich. Opowiadają, że pewnego dnia tu została pochowana паненка, którą wzięli za martwego, a ona znajdowała się w летаргическом śnie. Później urojone martwa obudziła się замурованная w krypcie i zmarła w strasznych męczarniach. Od tego czasu wędruje między omszony grobów.