Historia klasztoru Świętego Stefana z pewnością towarzyszy wspominając o innym zabytkowym budynku. Rzecz w tym, że męski klasztor Świętego Stefana i żeński klasztor Świętej Trójcy zbudowano w tym samym czasie, z tego samego powodu, a inicjatorami ich budowy stali ci sami ludzie – przyszły król Anglii i książę Normandii Wilhelm Zdobywca i jego żona Matylda Фландрская.

Wilhelm Zdobywca bardzo chciał zawrzeć małżeństwo z córką hrabiego Flandrii Baldwin Piątej, jednak kościół Katolicki nie podzielała tego pragnienia, tak jak Wilhelm i Matylda składały się ze sobą w bliskiej mieszance.... Mimo to małżeństwo zostało zawarte bez błogosławieństwa Kościoła, i małżonkowie, aby odkupić swój grzech, założyli około połowy XI wieku dwa klasztoru w mieście Caen, w którym znajdowała się rezydencja księcia. Po śmierci Wilhelma i Matylda pochowano w tych аббатствах – odpowiednio, w kościołach Św. i Świętej Trójcy.

Opactwo Świętego Stefana było zbudowane z miejscowego kamienia. Niemal natychmiast w jego składzie pojawił się kościół, a później jeszcze kilka wieków klasztor "przyrost" jeszcze kilkoma budynkami. W epoce wojen religijnych klasztor został zniszczony гугенотами, którzy dotarli do grobu Wilhelma Zdobywcy – od tamtej pory w grobie spoczywa tylko jedna piszczele monarchy, pozostałe szczątki zostały utracone.

W XVI-XVIII w. zniszczony opactwo znajdowało się w zarządzaniu mnichów-мавристов i stopniowo na costa brava. W latach Wielkiej rewolucji Francuskiej klasztor został zamknięty, a kościół stał się miejscem wyjazdu rytuałów nowego kultu Najwyższej istoty. To trwało zaledwie kilka lat, już w 1802 r. kościół Św. poświęcił nowo, a jeszcze kilka lat później odbudowany klasztor przyjął pod swoje sklepienia mniszek zakonu визитанток, co prawda z nimi соседствовало świecka instytucja – liceum. W latach ii wojny światowej w klasztorze znajdował się szpital i schronisko dla uchodźców. Od drugiej połowy XX wieku i obecnie znajdują się w nim organy gminy.
Status zabytku opactwo Świętego Stefana otrzymywał w 1840 roku.