Centrum sztuki stanu Wiktoria - położony w Melbourne kulturowy kompleks składający się z teatru i sali koncertowej. To właśnie tutaj regularnie daje koncerty i przedstawienia Australijska balet, Melbourne Symphony Orchestra, Australijski teatr i Melbourne teatr.

Miejsce, gdzie dziś znajduje się centrum Sztuki, mieszkańców miasta zawsze był kojarzony ze sztuką i rozrywką – wcześniej mieściła się cyrk, teatr, роллердром, kino i танцклуб. Po ii wojnie Światowej zdecydowano, że Мельбурну potrzebna jest koncepcja jednolitego centrum kultury, jednak opracowanie i zatwierdzenie projektu rozciągające się na prawie 15 lat. Dopiero w 1960 roku został wybrany architekt przyszłości kompleksu – Roy Grounds, a sama budowa rozpoczęła się w 1973 roku i trwała ponad 10 lat. W 1982 roku na brzegu rzeki Yarra na ulicy Saint Kilda została otwarta sala koncertowa Hammer-hall, a dwa lata później – budynek Teatralny.

Niezwykłość centrum Sztuki polega na tym, że i sala koncertowa, budynek Teatralny mieszczą się w większości pod ziemią. Hammer-hall, położony blisko rzeki, początkowo w ogóle planowano umieścić pod ziemię prawie w całości, aby zapewnić panoramiczny przegląd pomiędzy teatrem, rzeką i kolejowego Flinders street Station. Jednak na etapie budowy problemy z fundamentem, i budynek musiał unieść się nad ziemią na trzy piętra.

Centrum sztuki składa się z kilku działów. Największa z nich – sala koncertowa Hammer-hall. Jest to oddzielny budynek, w którym mieści się mały teatr Black Box. Inne jednostki – Państwowy teatr, teatr Dramatyczny i studio Fairfax – znajdują się w Centrum budynku. Ponadto, tak zwana "Muzyczna Miska Sidney Mayera" - plac zabaw pod gołym niebem, na której mogą zmieścić się do 15 tysięcy osób, - znajduje się również w prowadzeniu administracji centrum Sztuki. Na tym stadionie odbywają się różne koncerty muzyczne i pokazy.

Projekt Roya Граундса przewidywał wzniesienie nad ośrodkiem wielkiego 115-metrowej wieży, która stała się jedną z pierwszych w Australii konstrukcji, zaprojektowane z zastosowaniem technologii komputerowych. Iglica została zainstalowana w 1981 roku, jednak już w połowie lat 1990-tych stały się widoczne ślady zużycia metalu. Nowa iglica, osiągając 162 metrów wysokości i dokładnie powtarzając projekt poprzedniego, zainstalowany w 1996 roku. Metalowa "pajęczyna" iglicy przypomina paczkę baleriny i wieżę eiffla jednocześnie.