- znany na całym świecie teatr w Mediolanie. Został uroczyście otwarty w sierpniu 1778 roku i początkowo nazywała się Nuovo Reggio Ducale Teatro alla Scala. Pierwszej inscenizacji na scenie teatru stała się "Przyznana Europa" Antonio Salieriego. W ciągu ostatnich 200 lat na scenie La Skały występowali praktycznie wszyscy wielcy śpiewacy operowi Włoszech i ogromna ilość gwiazd z całego świata. Dziś jest La Scala jest jednym z wiodących operowych i baletowych teatrów świata. Sezon w teatrze tradycyjnie rozpoczyna się 7 grudnia — w Dzień świętego Ambrożego, patrona Mediolanu.

W Muzeum, teatru La Scala, dostać się można przez teatralne foyer, przechowywana jest kolekcja obrazów, miniatur, posągów, kostiumów i innych eksponatów, które mają stosunek do historii teatru i sztuki operowej w ogóle.

W 1776 roku straszny pożar zniszczył mediolańskie teatr Teatro Reggio Ducale. Zaraz po tym grupa zamożnych mieszczan, którzy mieli własne loży w teatrze, napisał list эрц-księciu Ferdynandowi Austriackiego z prośbą, aby budować nowy teatr w zamian spalonego. Nad projektem nowego budynku pracował neoklasyczny architekt Giuseppe Пьермарини, jednak pierwszy jego projekt został odrzucony. Dopiero jakiś czas później cesarzowa Maria Teresa zatwierdziła kilka zmodyfikowaną pomysł architekta.

Nowy teatr został zbudowany na miejscu kościoła Santa Maria alla Scala — stąd pochodzi jego współczesna nazwa. W ciągu 2 lat nad budową budynku pracowali architekci Giuseppe Пьермарини, Pietro Нозетти i Antonio i Giuseppe Fe. Nowa La Scala zmieścić się w ponad 3 tys. widzów, a jego scena była już wtedy jednym z największych we Włoszech (16, 15 m * 20, 4 m * 26 m). Koszty budowy teatru zostały zrekompensowane sprzedażą domków, które były bogato zdobione właścicielami (jednym z pierwszych, na przykład, był Stendal). Wkrótce La Scala stała się miejscem spotkań znanych i bogatych mieszkańców Mediolanu, ale odwiedzać teatr może i mniej bogate widzowie — dla nich przewidziano tzw. "лоджоне". Jak w większości teatrów tego czasu, w La Scali było jeszcze i kasyna, gracze którego mieściły się w holu.

Początkowo La Scala освещалась ponad tysiącem lamp olejowych, a na wypadek pożaru kilku pomieszczeń budynku zostały wypełnione setkami водоотливных pomp. W przyszłości olejowe lampy zostały wymienione na gazowe, a te z kolei na elektryczne w 1883 roku.

W 1907 roku budynek La Skały, został odrestaurowany i ilość wizualnych miejsc nieco spadła — do 2800. W latach ii wojny Światowej teatr poważnie ucierpiał od nalotów, ale już w 1946 roku został odrestaurowany i otwarty na nowo. Pierwszej powojennej załączeniem stał się koncert pod dyrekcją Arturo Toscanini, ucznia i towarzysza wielkich Giuseppe Verdiego i Giacomo Pucciniego.