Ormiański katedra Wniebowzięcia Najświętszej maryi Panny został zbudowany w 1363 roku przez architekta Дорингом. Architektura kościoła łączy w sobie różne style: staroruski, romańsko-gotycki i tradycyjny ormiański. Jednocześnie z kościołem została zbudowana dzwonnica, ale podczas oblężenia Lwowa przez turków spłonął, ale później została odbudowana.

Najstarsza część katedry – wschodnia, wzniesiona w 1368-1370 latach. W 1437 roku skończona gra zręcznościowa, w 1630 roku – część środkowa. Z 1631 w 1671 latach Ormiański, katedra rozbudowany i przebudowany. W 1723 r. kościół się zmienił i na zewnątrz: kamienny i ceglany murowania ścian zamknięty tynkiem, a w 1731 r. od strony północnej dobudowano zakrystię. Obok kościoła wybudowano kaplicę.

W latach 1908-1920 według projektu Franciszka Mączyńskiego została przeprowadzona renowacja i rozbudowa zachodniej fasady kościoła, wieżę zdobią mozaiki, ściany malowane malarz Jan Henryk Rosen. W końcu XIV i na początku XV wieku wnętrze kościoła zdobiły freski, wykonane w stylu dawnej sztuki. Niektóre z nich dotarły do naszych dni.

Klasztorny dziedziniec przy północnej ścianie katedry z drugiej strony ogranicza budynek klasztoru benedyktynek ormiańskich, wybudowany w 1682. Wschodni dziedziniec wiążą się z klasztoru barokowe bramy 1671 roku. Ten dziedziniec zwany христофоровым, tak jak w jego centrum stoi pamiątkowa kolumna Św Krzysztofa XVIII wieku. Ze wszystkich stron dziedziniec zamknięty budynkami byłego niemieckiego banku, arcybiskupa pałacu, dzwonnicą i absydy katedry.

W południowym dziedzińcu, położony między ulicą i katedry zachowały się pozostałości dawnego cmentarza – nagrobki, płyty, przeniesione z innych cmentarzy, datowane na XIV-XVIII wieku.