Савока i Castelvecchio Siculo – dwie małe górskie wioski, położone w dolinie Agro na Sycylii. Pierwszy jest znany ze swojego muzeum mumii, który przyciąga turystów, którzy chcą łaskotać nerwy. Ponadto, to właśnie tutaj kręcono niektóre sceny stał się kultowym filmie Francisa Forda Coppoli "ojciec Chrzestny". W Савоке, którego populacja wynosi zaledwie 1650 osób, znajduje się na raz trzy kościoły – San Michele, San Nicolo i tak zwana Chiesa Madre, zbudowany jeszcze w норманнскую epoce i "oddychająca" zupełnie klimatem. W pogodne dni z ulic wioski roztacza się wspaniały widok na dolinę Agro z jej wzgórzami. Szczególnie dobrze podziwiać krajobrazy, siedząc przy stoliku w Barze Vitelli, sławnego na cały świat wyżej wymienionych filmem. Warto również odwiedzić muzeum mumii, mieszczący się w zabytkowym klasztorze kapucynów. Pierwsze mumie zostały wykonane w 1700 roku, a ostatnie – w 1876 r.. Łyse czaszki i części szkieletów wychodzą z nisz – na nich można jeszcze zobaczyć wzorzyste ubrania z plisami. Niektóre martwe arystokraci "noszą" na chudych nogach eleganckie buty ze srebrnymi klamrami.

W pobliżu Савоки na wysokości 400 metrów nad poziomem morza rozciąga się kolejna ładna wioska – Castelvecchio Siculo. Dziś mieszka tu około tysiąca osób. Główne atrakcje Castelvecchio - kościół świętych Piotra i Pawła, zbudowana z czerwonych, czarnych i białych kamieni i odbudowany po trzęsieniu ziemi w 1117 r.. W strukturze wyraźnie przypisać cechy jak norman, jak i arabskiej i bizantyjskiej architektury. Inną ciekawą kościołem wioski jest kościół San Onofrio, poświęcona lokalnego świętego. Został zbudowany w 17 wieku, ale poważnie ucierpiała podczas trzęsienia ziemi w 1908 r.. Na cześć świętego Онофрия we wrześniu w Castelvecchio odbywa się święto religijne. Podczas niego można zobaczyć niezwykły widok: mężczyzna, ubrany w garnitur wielbłąda, zakrada się na wsi – biedne zwierzę kopią, dokuczają i освистывают, podczas gdy ja nie pogodził się pod tupot ludzki хоровода. Pogromca wielbłąda stanowi nic innego, jak samej wioski Castelvecchio, a biedne zwierzę – to sąsiedni Савока, od której Castelvecchio zależał aż do 1793 r..

Jeśli iść aleją w prawo od głównej drogi, prowadzącej od morza, można znaleźć się przy fontannie – on namalowany scenami z codziennego życia ubiegłego Castelvecchio. Kiedyś z fontanny rzucił trzy strumienie: górna była pitnej, druga skierowana była do прачек, a z trzeciej brali wodę dla zwierząt.