Baba Gatunku – zamek-muzeum, które z dawnych czasów służyła niezawodny miejskim umocnieniem. Twierdza jest uważana za kluczową atrakcją Видина.

Naukowcy zgadzają się, że budowę twierdzy rozpoczęto w X wieku, jednak żadnej informacji o konkretnej dacie nie znaleziono.

Dziś od budowy pozostały dwie chłopów ściany i cztery wieże. Historycy przypuszczają, że wymiary wzmocnienia kiedyś byli znacznie więcej, niż Baba Rodzaju w nowoczesnym wyglądzie. Wynika to przede wszystkim z tym, że twierdza była w stanie wytrzymać oblężenie trwające osiem miesięcy, kiedy bizantyjska armia Bazylego II w 1003 roku zaatakowała nowy miasto. Najeźdźcy w końcu twierdza odbili i zniszczone.

Zamek przebudowany, gdy władzę w Видине została przekazana Iwana Срацимиру, jednego z królewskich synów. To właśnie on pozwala turków zorganizować garnizon bezpośrednio wewnątrz twierdzy Baba Rodzaju zbawienia Видинского księstwa.

W 1396 roku turcy rozbijają zaatakowali nich wrogów, a następnie w imperium Osmańskim odebrał Срацимира wszystkie uprawnienia i wypędza z miasta. Tak Widin przechodzi pod panowanie turków. W tym okresie Baba Rodzaju nadal zajmują centralne miejsce w wielu strategicznych planach nie tylko imperium osmańskiego, ale i w Austrii. To prowadzi do konfliktów między dwoma państwami chcących podzielić bułgarską twierdza.

Po zajęciu Bułgarii Austrią w 1689 roku, twierdza została zaktualizowana zgodnie z wymaganiami epoki. Jednak już pod koniec XVIII wieku, z utratą twierdzy obronnej wartości, jej pomieszczenia były używane jako więziennych i magazynowych (dla dostaw i amunicji).

W 1794 roku Baba Rodzaju ponownie spotkała się z nie do zdobycia i solidna twierdza: który rządził Видином turecki najemnik Osman Пазвантаглу zdecydował się na jednoosobową zarząd nad miastem i obszarem, występując przeciwko imperium osmańskiego. Twierdza kilka razy осаждалась sułtanem Селимом III, ale i tak pozostała do zdobycia dla jego wojsk.

W 1885 roku twierdza przetrwała ostatnią w swoim czasie oblężenia ze strony serbów. W 1964 roku Baba Rodzaju otrzymała status pomnika kultury Bułgarii.