W 1630 roku Wenecja była zaskoczona straszną plagą, podczas której zginęło wielu mieszkańców. I wtedy Senat postanowił, że jeśli uda się pozbyć epidemii, na cześć Najświętszej Maryi panny będzie zbudowany ogromny kościół. Z plagą udało się uporać, a Senat ogłosił konkurs na projekt kościoła.

Młody Балдассарре Longhena wygrał konkurs i prace zostały rozpoczęte w 1631 roku, ale niespodziewanie musiała zmierzyć się z dużymi trudnościami. Przede wszystkim grunt, nie wytrzymując ciężaru konstrukcji, zaczął się osuwać i Longhena został zmuszony do wzmocnienia go młotkiem pale. A gdy doszły do budowy centralnej kopuły, okazało się, że ściany nie są gotowi wytrzymać jego ciężar, i wtedy młody architekt zmuszony był poświęcić dla podtrzymania bębna oryginalne i dziwaczne "ślimaki". Kiedy w 1687 roku kościół został konsekrowany, minęło już pięć lat od śmierci Балдассарре Longhena.

Prosty, a jednocześnie imponujące wnętrze ośmiokątny kształt z sześcioma bocznymi капеллами, na łukach, których jest zainstalowany bęben kopuły. Marmurowa rzeźba na centralnym ołtarzu przedstawia "Dżumę, uciekającą od Maryi", utworzony Giusto Le Tenisowy. W kościele przechowywane są również dzieła Tintoretta i Tycjana.