Jednym z najbardziej znanych великоустюжских klasztorów odnosi się Иоанно-Предтеченский klasztor, położony w osiedlu Góra. W skład Иоанно-Предтеченского klasztoru wchodziły: kościół Jana Chrzciciela, katedra Jana Chrzciciela, który został сокрушительному pożar w 1921 roku, a także Siostrzane komórki.

Klasztor został założony w 1262 roku. Jego powstanie i budowa jest ściśle związane z tatarskim баскаком Бугой. W tym czasie położenie narodu rosyjskiego było bardzo deprymująca. Bugu, mieszkający wtedy w Ustiug, zabrał w hołdzie córka pewnego sędziwego mieszkańca Marię. Na баскака organizowali wiele ruscy książęta. Wtedy przyszedł do Maryi i poprosił, żeby uratowała go. Maria kazała przyjąć chrzest, po czym zawarli małżeństwo. Po chrzcie Bugu otrzymał imię Jan. Według legendy zbudował kościół pod wezwaniem Jana Chrzciciela, a następnie i Иоанно-Предтеченский klasztor.

Trzy-warstwowych dzwonnica klasztoru była skierowana do miasta i zwieńczony krzyżem i jabłkiem. Na zboczu góry dobudowano płytek schody, a pod górą mieściła się mała drewniana kaplica, której teraz już nie ma. W kaplicy znajdował się kielich, обложенная marmurem, do której spływała woda ze źródła. Również w klasztorze były godshuis staruszek, szpital, piekarskich i dom, przeznaczony do odbioru wędrownych ludzi. Mieszkanki klasztoru zajmowali się белошвейными i золотошвейными rzemiosła. Dla warsztatów prac na południowo-zachodniej stronie został zbudowany przestronny korpus, który spłonął w roku 1900 i 1904 został ponownie zbudowany według projektu Курицина vn.

W 1888 roku na terenie klasztoru było otwarcie diecezjalne żeńskie szkoły. Przez 1899-1913 roku, kiedy przełożoną klasztoru została matka przełożona Pais, w klasztorze odbywały się globalne remontowe i budowlane, podczas których położono nową świątynię. Po rewolucji Październikowej w budynku, przeznaczonym dla warsztatów spraw, rozpoczęła swoją pracę rzemieślnicza szkoła z hostelu, ale wkrótce została zamknięta.

Główny zespół klasztorny kościół nie dotrwał do naszych dni i był jedyną świątynią w Wielki Ustiug, выстроенным w początku 20 wieku. Architektem świątyni był Курицин Władimir Nikołajewicz, projekt, który został zatwierdzony Przez święty synod w 1908 roku. Pierwsza zakładka świątyni odbyła się 25 maja 1909 roku.

W sensie architektonicznym budynek klasztoru stanowiło symetrycznie wykonany krzyż. W świątyni znajdowało się cztery wejścia: dwa wejścia były przeznaczone do celów służbowych, a dwa inne były głównymi wejściami dla parafian. Każdy ich wejść miał swój ganek z kopułą. Według projektu, kopuła centralna miał шлемовидное zakończenie, ale w rzeczywistości, był zbudowany w bardziej rozciągnięty w górę kształcie. W centralnej części kopuły znajduje się szeroki pas, nie wykończone stalą. W tym przypadku istnieje kilka opcji rozwoju wydarzeń: pierwszy – szczególnie podkreślano przynależność do kościoła Jana Chrzciciela, na co wskazywało усекновение świątyni rozdziału; drugi – zakładano istnienie świetlny, który jest w stanie pracować na dalekie odległości; trzeci wariant – kopuła świątyni nie udało się, jak planowano, pokrycie żelazem, bo ostatnio było zajęte w 1919 roku, jeszcze w okresie panowania władzy Radzieckiej.

W północnej części świątyni klasztorze znajdował się ostateczny ołtarz, konsekrowany w sądzie Powszechnym ikony Matki Bożej i отделявшийся z południowej strony ikonostasu, między kolumnami w stylu Wielkiej Fedor Стратилата. W północnej części kruchcie był limit w imię Św Barbary, w którym znajdowało się dwóch najpiękniejszych obrazu Zwiastowania Nmp i Ożywiającym Trójcy z byciem Abrahama, napisane pod koniec 16-na początku 17 wieku.

Przeznaczenie świątyni okazał się bardzo tragiczny: w lecie 11 lipca 1921 roku wybuchł pożar, w wyniku którego nie tylko spłonęły lasy, ale i upadł kopuła ponownie wybudowany świątyni. Kilka lat później, 10 marca 1927 roku podjęto decyzję złamać wszystkie pozostałości погоревшего świątyni. W tym czasie duże miasto stracił oryginalnego ze wszystkich stron budynki, które przez wiele lat uznawano doświadczonymi specjalistami jak nie ma sobie równych.