Miasto Otsu jest stolicą prefektury Shiga. W II i w VII wieku Otsu nawet na chwilę stawał się stolicą państwa. Zmiana stolicy zwykle odbywała się po śmierci poprzedniego cesarza. Tak, w 667 roku cesarski dwór przeniósł się z Асуки w Otsu, który w ciągu pięciu lat pełnił funkcje stołeczne. Następnie dziedziniec ponownie zmienił miejsce swojego "dyslokacji", a Otsu stał pocztowego stacji na ruchliwym szlaku Tokaido.

W 686 roku w Otsu został założony pierwszy duży klasztor Ондзензди, zwany także Mii-dera i należący do szkoły buddyjskiej Тэндай. W sto lat później, w pobliżu Mii-dera, na górze Хиэй na rozkaz cesarza Камму został zbudowany jeszcze jedna świątynia – Энряку-ji, również należący do szkoły Тэндай, ale do innego jej gałęzie. Ten kościół został wzniesiony w celu duchowej ochrony dla ówczesnej stolicy Kioto, a mianowicie miał ją chronić od złych duchów, którzy przybyli z północnego-wschodu.

Mnich-założycielem Энряку-ji stał się Miejscu, twórca szkoły Тэндай. W okresie swojej świetności kompleks świątynny Энряку-ji obejmował do 3000 świątyń, klasztor był bardzo popularny u szlacheckich japończyków, otrzymywał dobre dochody, posiadał nieruchomości w całym kraju i miał pewne przywileje. Uczniowie Miejscu po 12 lat praktyki duchowej otrzymywali stanowiska w rządzie.

Энряку-ji zamieszkiwali dość wojowniczy mnisi, które w razie potrzeby wzięli w ręce broń i nie wstydzili się tego rozwiązać swoje problemy z jego pomocą. Энряку-ji był główną świątynią sekty Тэндай, a Mii-dera – bardziej potężny i bogaty. Mnisi dwóch klasztorów w ciągu pięciu wieków (od X do XV wieku) byli w stanie zbrojnego oporu, robiąc wypady na siebie, podczas których niszczono lub podpalali jeden i drugi klasztor.

W 1571 roku w tę wojnę interweniował władca Oda Nobunaga, także ogniem i mieczem, prowadził politykę stowarzyszenia japońskich ziem. On oblegany klasztor Энряку-ji, rozbił i spalił dużą część budynków. W połowie XVII wieku część budynków odbudowano, w tym główna sala modlitw. Obecnie budynek uznany w Japonii trzecim największym drewnianym budynkiem i oznaczony statusem skarbu narodowego.

Obecnie kompleks świątynny klasztoru jest podzielona na trzy części. Najciekawsze atrakcje można zobaczyć w wschodniej (Тодо) i zachodniej (Saito) częściach. Trzecia część, Екава, jest odległe i mniej ciekawe.