Fort San Pedro – wojskowo-obronną budowlę, wzniesioną hiszpański konkwistadorów pod wodzą Miguela Lopeza de Legazpi. Fort znajduje się na terenie obecnej Plaza Индепенденсия w mieście Cebu, stolicy o tej samej nazwie filipińskiej prowincji. Budowa tej twierdzy rozpoczęła się w 1565 roku i zakończyła się dopiero dwa wieki później – w 1738 roku. Dziś ten trójkątny bastion jest najstarszym fortem Filipin, a do tego jest najmniejsze. W ciągu wielu lat swojej historii fort San Pedro był nie tylko obronny budowlą, ale i ostoją ruchu rewolucyjnego filipin w pod koniec 19 wieku, więzieniem, a nawet zoo.

Fort ma kształt trójkąta, dwie strony którego skierowane w stronę morza, a trzecia – na lądzie. "Morskie" ściany zostały wzmocnione narzędzia i drewnianym płotem. Umocnienia fortu nosiły nazwy La Concepción, Ignacio de Loyola i San Miguel. Powierzchnia fortu wynosiła zaledwie nieco ponad 2 tys. m. kw., wysokość ścian dochodzi do 6, 1 m, a grubość – 2, 4 metrów. Długość ogrodzenia była równa 380 metrów. Mury fortu były różnej długości, a w tym, że skierowana była do miasta, znajdowało się wejście do twierdzy. Cały fort chroniło 14 dział, większość z nich zachowały się do naszych dni.

Do tej pory stosunkowo niewiele wiadomo o tym, jaka działalność była prowadzona na terenie fortu z połowy 16 wieku aż do 1739 roku, kiedy to król Hiszpanii Filip II zażądał informacji o wyspie Cebu i jego ufortyfikowanych budowli. W końcu 19 wieku fort został zbudowany w ramach programu rozwoju miasta Cebu. W czasach amerykańskiej dominacji w forcie znajdowały się koszary wojskowe stanów ZJEDNOCZONYCH, w których później - od 1937 do 1941 roku - znajdowała się szkoła dla mieszkańców. W latach ii wojny Światowej w murach fortu znaleźli schronienie japońskie mieszkańców Cebu, a po wojnie tu jest obóz wojskowy.

W 1957 roku społeczeństwo Cebu został zaalarmowany wiadomością o ewentualnej rozbiórki fortu San Pedro – na jego miejscu planowano wybudować nowy budynek administracji miejskiej. Wtedy też rozpoczął się ruch w obronie zabytku, którego działacze doszli do najwyższych szczeblach władzy. Na szczęście, twierdza udało się obronić, ale na kilka lat na jego terenie znajduje się ogród zoologiczny, którym kierowała lokalna religijna sekta. Do 1968 roku mury fortu i jego fasada przyszedł w przerażający stan. W krótkim czasie został opracowany plan renowacji budynków, a zoo zdecydowano się przewieźć w inne miejsce. Proces renowacji była długa i męcząca: aby odtworzyć maksymalnie zbliżone do oryginału widok fortu, zostały wykorzystane korale, podniesiony z dna morza. Półtora roku później byli gotowi fasada, budynek główny, aleja i ogród na dachu widokowego na wieży. W głównym budynku mieści się siedziba departamentu turystyki, a w Лейтенантских koszarach – muzeum, w którym przechowywane są dokumenty, obrazy i rzeźby hiszpańskiego okresu. Patio zamieniła się w teatr pod gołym niebem, a wokół samego fortu rozbił park, gdzie zainstalowano ogromne posągi Miguela Lopeza de Legaspi i włoskiego мореплавателя Antonio Пигафетты, uczestnika wyprawy Magellana.