Шипченский klasztor jest jednym z najbardziej znanych bułgarskich zabytków związanych z najważniejszym w historii kraju wydarzeniem – odzyskaniem niepodległości narodowej. Jest on poświęcony, z jednej strony, wyzwolenie kraju spod tureckiej niewoli, która stała się wynikiem zakończeniu wojny rosyjsko-tureckiej, a z drugiej strony – tym żołnierzom (rosyjskim i болгарам), którzy dzielnie walczyli i zginęli w tej wojnie.

Klasztor stanowi świątynia-pomnik, zbudowany na obrzeżach r. Sipka, w pobliżu Шипченского przełęczy, znajdującego się w górach Stara Płanina, – podpisywania miejsca tej wojny, gdzie w 1877 roku wojska rosyjskie i bułgarskie milicja odnieśli zwycięstwo w bitwie. Po prawie rok po zakończeniu całej wojny podjęto decyzję o wznoszenie tego monumentalnego budynku w celu upamiętnienia historycznego zwycięstwa. Budowa, rozpoczęta w 1885 roku, prowadzono na rosyjskie i bułgarskie darowizny i została ukończona w 1902 roku. Wewnątrz budynku, na trzydziestu czterech kamiennych tablicach wyryto nazwiska bohaterów, poległych w bitwie na Шипке.

Architekt A. I. Томишко, z czyjego projektu i trwała budowa, był zapalonym zwolennikiem staroruskiego kierunki w architekturze, co znalazło odzwierciedlenie w budynku Шипченского klasztoru. Wnętrze klasztoru uderza bogactwem swojego wystroju. Tutaj znajduje się pozłacana rzeźbiony ikonostas pracy architekta z Rosji Ягны, a w krypcie kościoła w sarkofagach spoczywają szczątki bohaterów tej wojny. Dzwony Шипченского klasztoru zostały oddane z trzydziestu tysięcy стрелянных łusek, a najcięższy z nich waży około 11 ton.