Słowo "азулезуш" w Portugalii pochodzi z języka arabskiego i oznacza "polerowany kamień". Tradycyjny portugalski kafelek-азулезуш – to rozpisana gliniane płytki, smażona, i najczęściej w kształcie kwadratu. Płytka używana do oklejania ścian, w upalne dni pozostała chłód, a zimą w domu nie było wilgotno.

W Lizbonie, w jego wschodniej części, jest muzeum Narodowe płytek-азулезуш, w którym przedstawiona jest historia i rozwój tej wyjątkowej sztuki w Portugalii na przestrzeni pięciu wieków. Kolekcja muzeum jest jedyną na świecie. Muzeum mieści się na terenie klasztoru Madre de Деуш, zbudowanego królową Леонорой, wdową króla Juana II. Trzęsienie ziemi w 1755 roku zniszczyły klasztor, później przeprowadzono remont budynku. Pierwotnie budynek został zbudowany w мануэлинском stylu (portal kościoła), a później zostały dodane elementy renesansu i baroku, co sprawiło, że ten budynek jest jednym z najpiękniejszych budynków w mieście. W klasztorze znajduje się piękna kaplica, sufit której urządzony jest w stylu mudéjar. W projektowaniu klasztoru i płytki азулезуш, i pozłacane zewnętrzny. Płytki азулезуш pokryte korytarze, patio, kaplice i schody.

Kolekcja muzeum zawiera niezwykle rzadkie okazy hiszpańskiej i holenderskiej płytek, a także dzieła takich znanych artystów jak Julio Баррадаш, Maria Кеил, Julio Pomar, Manuel Каргалейро, Cherubin Lapa. Najbardziej żywy eksponat muzeum - biało-niebieska kompozycja z 1300 płytek азулезуш, o długości 23 m, przedstawiający panoramę Lizbony 1738 roku do Wielkiego trzęsienia ziemi. Ponadto, goście mogą zobaczyć płytki z XV wieku, z których, na przykład, były pokryte ściany Królewskiego pałacu w Sintra.