Katedra w Reggio di Calabria, który ma 94 metry długości, 22 m szerokości i 21 m wysokości, jest największym religijnym budową Kalabrii. W ciągu swojej historii katedra przeszedł szereg istotnych zmian, ponieważ pierwotnie został zbudowany w kształcie krzyża łacińskiego, a następnie, w latach norman dominacji, przebudowany w grecko-bizantyjski kościół i w końcu ponownie do ameryki łacińskiej. Do tego warto dodać kilku przebudowach po dużych trzęsień ziemi, wojen i najazdów i najnowszą odbudowę po trzęsieniu ziemi w 1908 roku. Z inicjatywy biskupa Rinaldo Camilo Russe rekonstrukcja rozpoczęła się w lipcu 1917 roku i trwała do 1928 roku. W tym samym roku, przebudowany kościół został ponownie konsekrowany w czci Wniebowzięcia Najświętszej Maryi panny. A ostatecznie prace budowlane zakończyły się w 1929 roku wraz z wprowadzeniem w życie dzwonnicy. W 1978 roku katedra uzyskała status bazyliki mniejszej.

Przed katedrą stoi powierzchnia, do której prowadzą schody przelot o długości 10 metrów z rzeźbami Świętych Piotra i Pawła, z lewej i Świętego Stefana, z prawej. Główna fasada jest podzielona na trzy części, a jego główną atrakcją są trzy brązowe portalu. W wewnętrznej dekoracji katedry szczególnie wyróżniają się kolorowe witraże, dzięki którym kościół jest dobrze oświetlone. Trzy придела oddzielone od siebie trzema rzędami marmurowych kolumn. Prezbiterium, połączony z halą główną katedry dużą lotów prześwitem, kończy się wielokątne absydą. Tutaj można zobaczyć drewniane stalle 1926 roku i drewniany krucyfiks z dnia 17-19-m wieków. Również wewnątrz katedry przechowywane są sarkofagi niektórych lokalnych biskupów 5-6 wieku. Z dzieł sztuki zdobiących kościół, warto podkreślić, ambonę i medalion Francesco Джераче, tron, dwie ambony i dwie kąpiele Концессо Barca, marmurowy ołtarz z brązu płaskorzeźby Antonio Bertie i szereg obrazów 19 wieku. Nie mniej cenne są również ornamenty zdobiące ściany, transept, sklepienia i absydy katedry.