Comedie Francaise – nie tylko najsłynniejszy francuski teatr, ale i jedyny w kraju repertory theatre na publicznym finansowaniu. Znajduje się on w centrum miasta, pałacu Palais-Royal.

U początków stał król Ludwik XIV. Żadny odbiorcą, wydał dekret, który łączy dwie wiodące paryskie trupy w "Teatr francuskich комедиантов" i даровавший mu wyłączne prawo na pokaz spektakli w Paryżu. Teatr otrzymał wsparcie finansowe i kuratora, определявшего repertuar i skład trupy.

Nadworny teatr reprezentował sobą towarzystwo aktorów ("societe"). Dochody dzielone na akcje, причитавшиеся członków spółki ("сосьетерам"). Struktura ta utrzymywała się przez cały czas, z wyjątkiem okresu rewolucji Francuskiej. Wtedy zgromadzenie przemianowywał Comedie Francaise w Teatr Narodu i odwołała wszystkie jego przywileje. Trupa natychmiast podzielił się na lojalistów i republikanów. Republikanie stworzyli Teatr Republiki. Якобинцы aresztowali wszystkich pozostałych w zespole i skazany na gilotynie. Skazani na karę śmierci zostali uratowani po obaleniu Робеспьера.

Twórcze życie teatru została szczegółowo uregulowane statutem, zatwierdzonym przez Napoleona podczas jego siedzenia w Moskwie. Czterdzieści zasad statutu domagali cotygodniowych spotkań zespołu, obowiązki сосьетеров grać na scenie każdy dzień bez prawa do rezygnacji z roli. Struktura ta utrzymuje się do dnia dzisiejszego, chyba, że сосьетеров było więcej. Oprócz nich, na tutejszej scenie grają zaproszeni aktorzy, "пансионеры". Każdy granicy stara się przejść w status сосьетера – taka przejście dokładnie zwiększa zarobki.

Nieoficjalna nazwa teatru – Dom Moliera: trupa wielkiego комедиографа grała w Palais-Royal z 1661 w 1673 roku. W teatrze przechowywane fotel, w którym rzekomo zmarł Molier podczas prezentacji "Rzekomego pacjenta" (w rzeczywistości zmarł już w domu).

Na scenie Comédie-Française grał Sarah Bernhardt, Joanna Самари, Jean Marais. Tradycje teatru obejmują niezmienne uzupełnienie dużej dramaturgii, podkreślony uwagę do mowy i języka. Dziś Comedie Francaise – bodaj czy nie jedyny w świecie klasyczny teatr narodowa, śmiało idący na twórcze eksperymenty.