Najstarsza ставкирка Norwegii został zbudowany w 1050 roku w miejscowości Урнес na ziemi należącej do jednego szlacheckiej rodziny. Stolarze używali kłody (norweskie "stając się") o długości do 12 metrów. Pionowo postawione słupy stanowią stałą podstawę konstrukcji. Wewnętrzne słupy, przechodzące w łuki i krzyżaki wewnętrznego szkieletu, łączą podłogę kościoła z belkami sufitu. Dzięki sztuce stolarzy, usiłujących dokładnie dopasować do siebie ściany i kolumny, norweskie drewniane kościoły mogą oprzeć się nawet najsilniejszą zimowej burzy.