Powierzchnia Dauphine – jedna z najpiękniejszych w Paryżu. Znajduje się ona na wyspie île de la Cité, stąd roztacza się piękny widok na Luwr – i, jednak, jak pisał Andre Моруа, powierzchnia niesłusznie zapomniane. Turyści znają jej mało.

Place Dauphine powstała w 1608 roku, podczas Henryka IV. Cztery lata wcześniej król zbudował Nowy most, пересекавший Sicie. W miejscu przecięcia – na zachodnim krańcu wyspy – ценивший piękno król postanowił podzielić się przestronny plac, który wyniósł by kontrast z pomieszanych średniowiecznymi uliczkami starego Paryża.

Nazwano obszar na cześć przyszłego monarchy Ludwika XIII – dziedzica tronu we Francji nazywany дофином. Na obwodzie zbudowali trzydzieści dwa domy w jednym stylu – cegła, biały kamień, zręcznościowe, dachu białego łupków. Bardzo blisko na Sicie znajdował się dawny pałac królewski, gdzie mieściła się administracja króla i izby sądowe – na placu zaczęli strzelać mieszkania dyplomaci średniej rangi, провинциалы, uczestniczące w sądach. Sama place Dauphine stała się ulubionym miejscem pracy комедиантов i зубодеров.

"Wesoły król", jak miał na imię Henryka, nie udało się tak naprawdę cieszyć się swoim dziełem: 14 maja 1610 roku, kiedy jechał w otwartym powozie po Paryżu, włóczęga Francois Равальяк, zerwawszy się na nogi, trzy razy uderzył króla sztyletem.

Na początku XVIII wieku, powierzchnia trafiła w ostrość życia artystycznego Paryża. W dniu Ciała i Krwi Chrystusa pod gołym niebem odbywały się wystawy artystów-debiutantów. To właśnie tutaj zyskały uznanie Fragonard i Chardin.

Rewolucja francuska zabroniła sam święto Ciała i Krwi Chrystusa, wystawy ustały. Jednocześnie rewolucjoniści wysłane do przetopienia украшавший powierzchnia konny pomnik "tyrana" Henryka IV. Pomnik odbudowano w 1818 roku, odlewany był tym razem z переплавленной postać Napoleona Bonaparte z kolumna vendome.

Obecna Dauphine nie za dużo jak na swoje прародительницу четырехвековой przedawnienia. Budynki po wschodniej stronie rozebrane, aby otworzyć widok na Pałac sprawiedliwości, z dawnych domów, do naszych czasów przetrwał tylko dwa. Dziś jest to przytulne i ciche plac, którą bardzo lubią paryżanie.