Kilka lat temu блошиному rynku na ulicy Rosiers, że w pobliżu metra Porte de Clignancourt, przyznano status dziedzictwa narodowego. Fakt ten pokazuje, jak poważnie paryżanie odnoszą się do marchés aux puces (блошиным rynków), które pełnią swoją część pracy oczyszczania miasta od starych rzeczy.

Pchle targi Paryża istnieją już od ponad stulecia. Zbieranie i odsprzedaż używanych rzeczy – biznes stary jak świat. W 1880 roku paryżanie wyrzucali do 75 ton śmieci rocznie, cały ten złom nie miała czasu na rozebranie cała armia старьевщиков.

Wtedy prefekt stolicy Пубель polecił umieścić na ulicach metalowe skrzynie. Tak pojawiły się kosze na śmieci, które do tej pory nazywają po imieniu prefekta – poubelle. A старьевщики musieli skoncentrować się na specjalnych rynkach poza granicami miasta, która się wtedy odbyła się stosunkowo niedaleko od centrum.

Rynki te nazwano terenie. Jedynym oficjalnie dopuszczonym pchlego targu w centrum miasta, do 1955 roku był rynek na małym placu Saint-Медар na ulicy rue Mouffetard. Ale on nie był w stanie wytrzymać konkurencji z ogromnymi rynkami rzeczy używanych, największy z nich stał się pchli targ na ulicy Rosiers.

Założony został pod koniec XIX wieku i jest jednym z największych w Europie. Pracują tu kilka tysięcy sprzedawców, trzymających miejsca na zakupy w конгломерате piętnastu małych rynków z różnymi nazwami i w różnych orientacji: od zabytkowe meble do ubrań i elektroniki. Galerie rynku rozciągają się na wiele kilometrów. Można tu znaleźć nie tylko śmieci, ale i zupełnie nowe ubrania i meble, książki i afrykańskie figurki. A obok może być regał z dawnego francuskiego zamku.

Co tydzień ten odwiedza ponad sto tysięcy nabywców. Godziny szczytu zaczyna się w drugiej połowie dnia, więc tu lepiej z rana. Na pchlim targu opiera się targować. Wiele sklepy akceptują płatności kartami kredytowymi. I wreszcie, idąc tutaj, portfel lepiej bezpiecznie schować do kieszeni – jak w dawnych czasach, tutaj aktywnie промышляют paryskie kieszonkowcy.