Świątynia buddyjska Ганго-ji znajduje się wśród siedmiu wielkich świątyń Prycze. Od 1998 roku jest obiektem dziedzictwa UNESCO.

Świątynia została zbudowana w 588 roku w mieście Asuka i nosił nazwę Asuka-dera. Założył go Soga-ale-Умако, działacz polityczny, przedstawiciel arystokratycznego rodu Soga i syn ministra, унаследовавший jego stanowisko. Soga-ale-Умако był dobrym mówcą, zwolennikiem reform i wyznawcą buddyzmu. Po przeniesieniu się do stolicy Фудзивара-kę uzyskał tytuł Ганго-ji.

Na równinie Yamato był pierwszym buddyjskiej świątyni, a także ośrodkiem szkoły Санрон – jednej z pierwszych w Japonii. Asuka-dera należał do klanu Soga i był małym kościołem, dopóki nie otrzymał status państwowego kościoła i wsparcie finansowe dworu cesarskiego.

W 718 roku świątynia została przeniesiona do nowej japońskiej stolicy Хэйдзе-kę (nowoczesna Nara), dla niego zostały wyróżnione użytki rolne, w obszarze znanym jako Nara-mati – miejscu zamieszkania rzemieślników i kupców. Teraz Nara-mati i tradycyjne domy kupców mati-ja zapisywane jako dzielnicy Nara. Po tym, jak cesarski dwór przeniósł się z Хэйдзе w Heian, świątynia Ганго-ji zaczął niszczeć.

Kompleks świątynny składa się z siedmiu sal i pagody, jednak w wyniku pożaru 1451 roku wiele budynki zostały bezpowrotnie utracone. Obecnie kompleks świątynny Ганго-ji składa się z trzech budynków. Największe bezpieczeństwo przy głównej sali Гокуракубо, również zachowały się do naszych dni pokój Zen i mała pagoda wysokości 5, 5 m.

W różnym czasie świątynia należała do różnych szkół buddyjskich, w tym Санрон, Куся, Хоссо. Założyciel szkoły Хоссо Досе czytałem w Ганго-ji swoje kazania w drugiej połowie VII wieku. Dziś świątynia jest prowadzony przez szkoły Кэгон-sce i podlega świątyni Daibutsu-ji. Ганго-ji rozcišgacz jest uważana za jedną z największych świątyń południa.