Jednym z najbardziej znanych arcydzieł architektury islamskiej kultury jest Meczet Selimiye. Ten kompleks świątynny składa się szkoły, biblioteki, szpitala, łaźnie, madrasa, godzinny pokoju, kilka sklepów. Budynek został wybudowany w 1568-1574 roku przez słynnego architekta Синаном, który uważał, że ten meczet swojej najlepszej pracy. Kiedy budowano to architektoniczne arcydzieło зодчему było około 90 lat.

Mimar (co oznacza "budowniczy") Sinan jest jednym z najbardziej znanych architektów świata muzułmańskiego, z którego imieniem wiąże się bezprecedensowy rozkwit architektury imperium Osmańskiego. Zaprojektował ponad trzystu budynków, zespołów architektonicznych i kultowych budowli, wzniesionych na terenie Turcji, Syrii, Bośni, Krymu. Sinan urodził się w miejscowości Azji Mniejszej i w młodości trafił pod рекрутский zestaw. Przyszły architekt był skierowany w Stambuł stał się янычаром (ochrona osobista sułtana, zdobyte nie muzułmanów). W jednej z wypraw Sulejmana Wspaniałego w Mołdawii, Sinan kierował budową mostu przez rzekę Prut. Most został zbudowany przez trzynaście dni i bardzo mi się podobało sułtana. Po tym Sinan stał się głównym cesarską architekta i pozostał w tej pozycji około pięćdziesięciu lat. Jako inżynier wojskowy budował podziemne magazyny i mosty, jak architekt – pałace, meczety, łaźnie publiczne i karawana-wiaty. Najciekawsze prace zostały zbudowane w drugiej połowie życia.

Meczet Selimiye została zbudowana na rozkaz Selima, syna sułtana Sulejmana i jego żony Roksolany. W przeciwieństwie do swoich rodziców, Selim nie był atrakcyjny zewnętrznie - grubego, niskiego wzrostu, z czerwonym отечным twarz. On nie posiadał talentów działacza państwowego lub wojownika. Selim był leniwy, bardzo rozwiązana i obojętny na wszystko, oprócz własnych przyjemności. Miłość do alkoholu była najsilniejszą jego pasją. Wszystkie sprawy państwowe on передоверил wielkiego визирю Sokollu. Należy zauważyć, że ten najmniej wybitny z sułtanów osmańskich pisał wiersze, naśladując perskim autorów. Śmierć spotkała sułtana w wannie, gdy on sam po wypiciu butelki wina, poślizgnął się i upadł, uderzając głową o marmurowe płyty.

Przy budowie meczetu Selimiye Sinan stworzył unikalną ośmiokątny system wsparcia sklepień, która składa się z ośmiu dobrych kolumn. Pierwszy pozwolił uczynić z nich nie jest bardzo masywnych i, wysuwając do ściany, oczyścić przestrzeń centralną meczetu. Małe полукупола, które przeplatają się z простенками, prawie niewidoczne na zewnątrz. Na elewacji bardzo wyraźnie widać osiem контрфорсов, które nadają kołowy widok całym procesie budowy. Przy pierwszym przeglądzie można nie zauważyć prostokątny układ meczetu, który zamaskowany oryginalnymi rozwiązaniami.

W samym centrum meczetu znajduje się wspaniała fontanna, pokryty ciekawą rzeźbione dachem, dość rzadkiej dla znamionującej tych czasów. Cztery minarety o wysokości około osiemdziesięciu metrów, ustawione w rogach meczetu. Są prawie o połowę wyższe centralnej kopuły i są drugim na świecie co do wysokości po minaretów Mekki. Wewnątrz minaretów są piękne i izolowane od siebie kręte schody, którymi można dostać się na balkon (trzy ich u każdego minaretu).

Światło do pomieszczenia meczetu wchodzi się przez 24 okna, położonych w łukach. Wykończenie wewnętrzne budynku misternie ozdobione fioletowym marmurowe, drewniane rzeźby i kaligrafią. W молельном sali nad sześcioma marmurowymi kolumnami znajduje się pięć kopuł. Oprócz tego, że zdobią witraże i rzeźby w marmurze. W dekoracyjnym wystroju wewnętrznego dziedzińca użyty miękki эдирнейский czerwony piaskowiec. Wokół михраба i w султанской galerii po lewej stronie znajdują się piękne изникские płytki.

Meczet Selimiye, zbudowana z ciosanego kamienia, znajduje się na niewielkim wzniesieniu. W otoczeniu czterech wysokich, устремленных w niebo minarety, ona dominuje nad wszystkimi miejskimi zabudowaniami i doskonale widoczny z każdego miejsca. Wejście do meczetu dozwolone i dla muzułmanów. Meczet Selimiye zalicza się do najważniejszych atrakcji nie tylko miasta Edirne, ale i całej Turcji. Nie tak dawno temu, budowla mają zaszczyt dostać się z Listy światowego dziedzictwa UNESCO.