Ези jest ważnym ośrodkiem przemysłowym i kulturalnym centrum w prowincji Ancona we włoskim regionie Marche, położony na lewym brzegu rzeki Эзино 17 km od wybrzeża Adriatyku. Ези był jednym z głównych miast w Umbrii, gdy w 4 wieku p. n. e. na jej teren opanowany przez plemiona сенонов i przekształciły ją w bastion walki z plemionami пиченов. W 283 r. p. n. e. сенонов rzymianie wygnali, a Ези w 247 r. p. n. e. stał się kolonią rzymską.

Po upadku Zachodniego cesarstwa Rzymskiego Ези nie raz najazdom i został splądrowany najpierw остготами, a następnie лангобардами. Z końcem Gotyckich wojen Włochy stała się częścią cesarstwa Bizantyjskiego, a Ези – jednym z głównych ośrodków i katedry biskupa. Od 1130 roku miasto, który stał się niezależną gmina, zaczął stopniowo rozszerzać swoje granice i uchwycić okoliczne tereny. To właśnie tutaj w 1194 roku urodził się cesarz Świętego cesarstwa Rzymskiego Fryderyka II, даровавший Ези później tytuł Miasta Królewskiego. W 14-15 wieku miasto przechodziła z rąk do rąk – tu rządził papieskie gubernatorów, rodziny Malatesta, tak Montone i Sforza. Ostatnie na jakiś czas okazało Ези w swój główny bastion w Marche. Ale w 1447 roku miasto weszło w skład posiadłości Papieskich, gdzie pozostał aż do przyłączenia się do Włoch w 19 wieku.

Wśród głównych atrakcji Ези warto wymienić przede wszystkim katedra, zbudowana w 13-15 wieku, Palazzo della Signoria 15 wieku z dwoma rzędami balkonów, Palazzo Баллеани z luksusową pozłacanego sztukaterią i klasztor San Флориано 18 wieku. Zachowały się obronne mury miejskie z 14 wieku, zbudowane na miejscu starożytnych rzymskich fortyfikacji i częściowo zrekonstruowane w 15 wieku. Z religijnych budowli wyróżnia się gotycki kościół San Marco, zbudowany w 13 wieku, kościół Santa Maria delle Grazie z dzwonnicą 17 wieku i romański kościół San Nicolo z gotyckim portalem. Również zasługują na uwagę Palazzo Ricci, którego fasada jest wykonana pod wpływem słynnego Palazzo dei Диаманти w Ferrara, budynek teatru Pergolesi końca 18-go wieku i Palazzo Пьянетти – jeden z najbardziej znanych okazów sztuki włoskiej rokoko. Szeroka fasada ostatniego ozdobiony setkami okien, a na dziedzińcu podzielony ogród włoski. W Palazzo Пьянетти dziś mieści się miejska galeria sztuki z serii prac weneckiego malarza Lorenzo Lotto.