Zamek Nijo znany z tego, że był siedzibą rodu Tokugawa, w ciągu dwóch i pół wieku. Ponadto, to właśnie tutaj, w pałacu Ninomaru ostatni japoński szogun Tokugawa Есинобу przekazał władzę cesarza Meiji w 1867 roku. W 1939 roku pałac przekazano mieście Kioto, a rok później otwarto do zwiedzania wszystkich chętnych. Od 1994 roku jest wpisane na listę Światowego dziedzictwa UNESCO i skarbem narodowym Japonii.

Budowę zamku rozpoczęto w 1601 roku na zlecenie władcy Tokugawa Ieyasu, a zakończono w 1926 roku już jego wnuk Токугавой Иэмицу. Wszyscy panowie feudalni zobowiązani byli dostarczać do budowy materiały i pracy. W końcu rezydencja obejmował kilka pałaców i budynków o łącznej powierzchni ponad 8000 metrów kwadratowych, a wraz z ogrodami powierzchnia kompleksu wynosi 275 tysięcy metrów kwadratowych.

Zamek Nijo otoczone dwoma pierścieniami укрепительных budowli, z których każda składa się z kamiennej ściany i fosy z wodą. Wewnątrz znajdują się pałace Хоммару i Ninomaru. Pałac Хоммару znajduje się na pierścieniu wewnętrznym, a Ninomaru – między tymi pierścieniami.

Pałac Ninomaru składa się z kilku budynków: pałacu przyjęć, gdzie goście oczekiwali audiencji szoguna, pensjonatów, domów dla ważnych osobistości. Poszczególne budynki zostały wzniesione dla żon i nałożnic, a także dla samego szoguna. W każdym z tych pomieszczeń została stworzona przez wyniesienie do władcy, tak jak nikt nie może być wyższa głowy siedzącego pana.

Główny budynek pałacu Ninomaru został zaprojektowany w tradycyjnym japońskim stylu – na podłodze расстелены tatami, a ściany są zwierzętami i roślinami za pomocą jasnych barw i złoceń. Cechą pałacu – скрипящие ("śpiew") podłogi stanowią wariant średniowiecznej alarmu. Swoim dźwiękiem one informowały o zbliżaniu się do покоям władcy kogo by to nie było.

Rośliny do ogrodów, które znajdują się w zamku Nijo, dobrane w taki sposób, aby w każdej porze roku są sądzeni byli przed gośćmi w kwitnącym stanie. Jednak początkowo w ogrodzie rosły głównie zimozielonych kultury.

Zamek Nijo znajduje się w dzielnicy Накаге Kioto, dawnej stolicy Japonii, i nosi nazwę drogi, na której się znajduje.